چين بعد از ژاپن دومين بازار بزرگ مصرف در آسياست. افزايش درآمد خانوار در سال‌هاى اخير موجب رونق مصرف در اين کشور شده است. در سال ۱۹۹۳ کل ميزان خرده‌فروشى کالاهاى مصرفى به ۷/۱۲۲۳ ميليارد يوآن (۲۱۵ ميليارد دلار) رسيد. ميزان فروش سالانه در شانگ‌هاى و پکن، هزينه سرانه کالاهاى مصرفى را بيش از ۴۵۰۰ يوآن (۷۹۰ دلار) نشان مى‌دهد. جالب توجه است که چين بيش از يک ميليون نفر جمعيت مرفه بادرآمد سالانه معادل ۲۰۰ هزار دلار و بيشتر دارد که طالب کيفيت مناسب و کالاهاى مصرفى خوب هستند. ميزان خرده‌فروشى کالاهاى مصرفى چين در سال‌هاى ۱۹۹۲ و ۱۹۹۳ به ترتيب ۱۸ و ۲۶ درصد افزايش داشته است.


با توجه به وسعت بازار چين و دارا بودن يک پنجم جمعيت جهان، اين کشور بازار خوبى براى صادر کنندگان ساير کشورها محسوب مى‌شود. برطبق برآوردهاى جهاني، تا سال ۲۰۰۰ جمعيت چين به مرز ۳/۱ ميليارد نفر مى‌رسد. با رشد مهاجرت از روستا به شهر، انتظار مى‌رود تا سال ۲۰۰۰ نسبت جعيت روستايى به شهرى به ۶۴/۳۶ برسد و پيش‌بينى مى‌شود بازار مصرف کالاهاى وارداتى به همين نسبت گسترش يابد.


ميزان خرده‌فروشى چين در سال ۱۹۹۳ معادل ۱۳۴۰ ميليارد يوآن بود که از اين رقم ۱۲۲۴ ميليارد يوآن (يا ۹۱ درصد) شامل کالاهاى مصرفى مى‌شد. خرده‌فروشى در استان‌هاى ساحلى ۵۳ درصد از کل خرده‌فروشى چين را تشکيل مى‌دهد. ميزان فروش کالاهاى مصرفى در سال ۱۹۹۳ با ۲۶ درصد افزايش نسبت به سال قبل به ۱۲۲۴ ميليارد يوآن (۲۱۵ ميليارد دلار) رسيد. ۶/۵۸ درصد (۷۱۸ ميليارد يوآن) از اين رقم به مناطق شهرى اختصاص داشت.


کالاهايى که بيشترين ميزان رشد فروش را در فروشگاه‌ها نشان مى‌دهند عبارت‌اند از موادغذايى با ۶۸ درصد رشد و پوشاک و کالاهاى وابسته با ۴۶ درصد رشد. ديگر کالاهاى پرفروش عبارت بودند از: لوازم خانگى برقى (وارداتي)، تلويزيون‌هاى صفحه بزرگ، يخچال، ماشين لباسشويي، ويدئو، دستگاه‌هاى صوتى با کيفيت خوب و سيگار.


سليقه مصرفى مردم چين در زمينه‌هاى مختلف رو به تغيير است و تقاضا معطوف به کالاهايى است که کيفيت بهتر و طرح‌هاى جديدترى دارند.


سه منطقه مهم خريد پکن به نام‌هاى وانگ فوجينگ، شيدان و کيانمن در کل چين مشهورند. مرکز خريد شيدان و فروشگاه بزرگ وانگ فوجينگ عظيم‌ترين فروشگاه‌هاى بزرگ پکن بشمار مى‌روند. طرح‌هايى براى ساخت دو فروشگاه بزرگ براساس سرمايه‌گذارى مشترک و با در اختيار داشتن حق واردات و صادرات، به اسامى مرکز لوفت‌هانزا با مشارکت سنگاپور و بازار دونکان با مشارکت هنگ کنگ در دست اجراست. فروشگاه بزرگ ديگرى که با مشارکت سرمايه خارجى تأسيس شد، فروشگاه (Cvid Plasa) است که در سال ۱۹۹۲ در پايتخت افتتاح گرديد. مقامات جين با انجام ۱۷۸ پروژه در زمينه خرده‌فروشى با سرمايه‌گذارى خارجى و سرمايه ۲۷۰ ميليون دلار موافقت کردند. اکنون صحبت از تأسيس ۲۶ مرکز خريد بزرگ است که سرمايه در گردش سالانه هر يک از آنها بيش از ۱۰۰ ميليون يوآن مى‌‌باشد.


شهرهاى شانگهاي، گوانگژو و تيانجين از جمله شهرهاى بزرگ جاذب گردشگر چين هستند و فروشگاه‌هاى بزرگ آنها هر ساله به ميليون‌ها گردشگر از سراسر جهان و خريداران داخلى خدمات ارادئه مى‌دهند.


تا پيش از اصلاحات اقتصادي، شبکه توزيع داخلى عمدتاً در انحصار شرکت‌هاى دولتى بود و دولت قيمت و ميزان فروش هر کالا را از طريق وزارت بازرگانى تعيين مى‌نمود. از سال ۱۹۷۹ به بعد دولت مرکزى در نظام توزيع اصلاحاتى صورت داده و چارچوب مبتنى بر بازار را به گونه‌اى ساده و کارآمد پياده کرده است.


در چين توزيع کالا در سطح خرده‌فروشى از طريق بازارهايى با مالکيت‌هاى مختلف، شامل دولتي، جمعى ( اشتراکي)، خصوصى و با مشارکت خارجى انجام مى‌شود. تا پايان سال ۱۹۹۳ بيش از ۱۰ ميليون موسسه خرده‌فروشى در اين کشور وجود داشت که بيش از ۲۷ ميليون نفر در آن شاغل بودند. بخش خرده‌فروشى دولتي، فروشگاه‌هاى مختلفى را تحت نظارت وزارت بازرگانى داخلى اداره مى‌کند. اين مؤسسات در برابر سود و زيان خود مسئول هستند. ساختار سلسله مراتبى که قبلاً وجود داشت، اکنون از ميان رفته و بنگاه‌هاى عمده‌فروشى و خرده‌فروشى تا حد زيادى در عرضه و بازاريابى مستقل عمل مى‌کنند. در حدود ۱۷۴ هزار فروشگاه بزرگ در چين وجود دارد که از اين تعداد ۵۰ هزار فروشگاه در شهرهاى بزرگ قرار دارند. اکثر فروشگاه‌هاى بزرگ و مهم عضو يکى از پنج اتحاديه زير هستند: فدراسيون ملى تجارت، فروشگاه‌هاى بزرگ چين، فدراسيون ملى اقتصاد، فروشگاه‌هاى بزرگ گروه ساختمان‌هاى تجارى هوآليان با چهارده عضو که در ۱۴ شهر ساحلى قرار دارند و فدراسيون ملى مراکز خريد جديد که اعضاى آن فروشگاه‌هاى بزرگ و متوسط هستند.


شرکت صنايع ژانگ مائوليان اولين شرکت بزرگ تجارى ـ صنعتى عمومى چين است و شامل ۲۰ فروشگاه بزرگ در ۱۶ شهر عمده چين مى‌باشد.