جمعيت، ترکيب و پراکندگى آن

کشور شيلى از قرن ۱۶ ميلادى تا سال ۱۸۱۸ که توانست استقلال خود را بازيابد توسط حکام اسپانيائى اداره مى‌گرديد. ۹۲درصد جمعيت شيلى را اکثراً گروه‌هاى نژادى (Mestizo)، هفت درصد Araucanian و Amerind يک درصد تشکيل داده‌اند. از کل جمعيت شيلى نزديک به ۸۴% شهرنشين بوده و ۱۶% در روستاها زندگى مى‌کنند. تمرکز جمعيت بيشتر در ناحيه مرکزى کشور است به نحوى که از هر ۱۰ نفر شيليائي، ۹ نفر در منطقه مرکزى ساکن هستند. پرجمعيت‌ترين شهر کشور ناحيه پايتخت [سانتياگو] است که نزديک به ۲۷% جمعيت را در خود جاى داده و در کنار استان‌هاى پرجمعيت کنسپسيون و والپارائيسو در منطقه مرکزى قرار دارد. از سوى ديگر در مقايسه با ديگر کشورهاى واقع در نيم‌کرهٔ غربي، شيلى به‌ لحاظ جمعيت شهرنشين در جاى دوم مى‌باشد:

جدول درصد مردم شهرنشين

رشد جمعيت

جمعيت ۵/۱۳ ميليونى شيلى که از رشد سالانه‌اى برابر ۵/۱ درصدد برخوردار است، تراکمى در حدود ۱۸ نفر در کيلومتر مربع داشته و متوسط زمان براى دو برابر شدن آن حدوداً ۴۷ سال مى‌باشد. در همين حال انتظار مى‌رود تا سال ۲۰۰۰ جمعيت شيلى به بيش از ۱۵ ميليون نفر بالغ گردد. بيشتر جمعيت کشور را زنان [با ۶ ميليون و ۸۵۰ هزار در برابر ۶ ميليون و ۶۵۰ هزار نفر] تشکيل مى‌دهند. همچنين زنان با ميانگين ۷۷ سال سن از طول عمر بيشترى نسبت به مردان با ۷۰ سال برخوردار هستند.

جدول نسبت جمعيت زن و مرد

جدول مواليد و مرگ و مير در شيلى طى سال‌هاى ۸۴-۱۹۹۲

سابقه تاريخى تشکيل جمعيت

گرچه جمعيت بومى شيلى نقش مُسلطى را در جامعه ملّى بازى نکردند، ليکن از عناصر اصلى در توسعه ساختار اخلاقى کشور به‌شمار مى‌روند. در خصوص تعداد جمعيت بومى کشور در زمان اسپانيائى‌ها اختلاف‌نظر وجود دارد، ولى برخى اين تعداد را تا يک ميليون نفر تخمين زده‌اند که متعلق به چندين نوع فرهنگ مختلف بوده است. شواهد باستان‌شناسى حاکى از آن است که تاريخ نژادى کشور حدوداً ۱۰۰۰۰ سال قدمت داشته و به زمان سرازير شدن گروه‌هاى خانه‌بدوشى از بوميان مى‌رسد که از کوه‌هاى آند (Andes) به سمت سرزمين‌هاى شمالى شيلي، دّره مرکزى و مجمع‌الجزاير واقع در جنوب کشور سرازير شدند. بيشترين جمعيت بومى کشور که تحت پوشش قبايل قرار مى‌گرفتند را بوميان ماپوچه (Mapuche Indians) شامل مى‌شد که باقى‌ماندهٔ قبيله آرائوکانيان (Araucanian) بودند. بيشتر ماپوچه‌ها کشاورز بودند و بين رودخانه‌هاى بيوبيو (Bio Bio) و تولتن (Tolten) زندگى مى‌کردند. برخى از آنها کماکان زبان بومي، اعتقادات مذهبى و الگوهاى اجنماعى خود را حفظ نموده و برخى نيز با گرايش به مسيحّيت روش زندگى غيربومى را برگزيدند.