ضياءالرحمن در اول سپتامبر ۱۹۷۸ اين حزب را تأسيس کرد. اين حزب جايگزين حزب جاگودال (Jatiyatabadi Ganotantrik Dal (Jagodal)) که هفت ماه پيش تأسيس شده بود گرديد. او قصد داشت حزب جديد حمايت انتخاباتى مردم را براى دولت و سياست‌هاى خود جلب کند. هدف اين حزب برقرارى دموکراسى براساس وحدت ملى و حمايت مردم اعلام شده بود و بر توسعه ظرفيت توليدى کشور تأکيد داشت. ضياءالرحمن رئيس حزب بود. اين حزب به‌وسيلهٔ دوازده عضو کميته شوراى ملى اداره مى‌شد. تأسيس اين حزب عکس‌العمل نمايانى در بين مردم نداشت. در انتخابات فوريه ۱۹۷۹ اين حزب ۴۹ درصد کل آراء را به‌دست آورد.


پس از اينکه ژنرال ضياء رهبر حزب در کودتاى نظامى کشته شد، کودتاچيان نيز پس از مدتى دستگير و محاکمه شدند و معاون رئيس‌جمهور، عبدالستار رئيس‌جمهور شد و رياست حزب را عهده‌دار گرديد. ولى وى نيز به‌وسيلهٔ کودتاى ارشاد در ۱۹۸۲ برکنار شد. ولى همچنان رياست حزب را برعهده داشت.


در ۱۹۸۳ حزب ناسيوناليست بنگلادش يک اتحاديه از احزاب را رهبرى مى‌کرد که همراه با اتحاديه (۱۵ حزبي) به رهبرى عوامى ليگ به مخالفت با حکومت مى‌پرداختند. پس از مدتى هر دو گروه مخالف اتحاد نهضت اعاده دموکراسى را تشکيل دادند و خواهان آزادى‌هاى سياسى و برگزارى انتخابات شدند. در نوامبر ۱۹۸۳ فعاليت‌هاى سياسى آزاد شد. ولى پس از مدتى دوباره فعاليت‌هاى سياسى منع گرديد. اين وضعيت لغو و آزادى فعاليت همچنان ادامه داشت. در ژانويه ۱۹۸۶ ممنوعيت فعاليت سياسى خاتمه يافت و ارشاد اقداماتى براى جلب نظر مخالفان انجام داد ولى حزب ناسيوناليست بنگلادش انتخابات پارلمانى ۷ مه ۱۹۸۶ را تحريم کرد. اين حزب از ۱۹۸۵ که ستار فوت کرد به‌وسيلهٔ بيگم ضياء همسر ضياءالرحمن رهبرى مى‌شد.


حزب ناسيوناليست بنگلادش همچنان به مخالفت خود با حکومت نظامى ارشاد ادامه مى‌داد و انتخابات رياست‌جمهورى نيمه اکتبر ۱۹۸۶ را نيز تحريم کرد و به مبارزه خود براى سرنگون دولت ارشاد ادامه داد. گرچه در نوامبر ۱۹۸۶ حکومت نظامى خاتمه يافت و پارلمان کار خود را آغاز کرد، ولى حزب ناسيوناليست بنگلادش خواهان گناره‌گيرى ارشاد و تأسيس دولت موقت بى‌طرف و برگزارى انتخابات آزاد بود. در اين راستا با همکارى ديگر احزاب مخالف، به برپائى تظاهرات و اعتصابات عليه دولت اقدام کردند. در پى اين اقدامات رهبر حزب دستگير و زندانى شد ولى تظاهرات و اعتصابات ضد دولتى همچنان ادامه يافت. در اواخر ۱۹۸۷ بيگم ضياء از زندان آزاد شد.


مبارزه همچنان در ۱۹۸۸ ادامه داشت. در ژوئيه انشعابى در حزب به‌وجود آمد و دبيرکل حزب با چند عضو ارشد، يک گروه رقيت بيگم ضياء را تشکيل دادند. در ۱۹۹۰ تظاهرات و اعتصابات همه شهرها را فراگرفت. در ۲۷ نوامبر که دولت خواهان اعمال حکومت نظامى بر کشور شد، اقدامات مخالفان اوج گرفت. با افزايش فشار از جانب مخالفان، ارشاد استعفاء کرد. انتخابات در ۲۷ فوريه ۱۹۹۱ نشان داد که حزب ناسيوناليست بنگلادش اکثريت آراء را به‌دست آورده و ۱۷۲ کرسى را در مجلس تصاحب کرده است. خانم بيگم ضياء رهبر حزب به‌عنوان نخست وزير در ۲۰ مارس ۱۹۹۱ سوگند خورد و قدرت را به دست گرفت.