اين حزب در ۱۹۴۶ در داکا تأسيس شد. پس از استقلال پاکستان بنگالى‌هاى ناسيوناليست با اين حزب مخالفت کردند. در انتخابات ۱۹۵۴ مسلم ليگ تنها ۹ کرسى از ۳۰۰ کرسى مجلس ايالتى را در اين منطقه به‌دست آورد؛ ولى به‌عنوان يکى از احزاب مهم در منطقه باقى ماند. طى دهه ۱۹۶۰ به دو جناح تقسيم شد يک جناح محافظه کار که به رهبرى ايوب خان بود و ديگرى جناح شورائى بود که به نيروهاى مخالف ايوب پيوست. هر گروه کانديداهاى خود را در انتخابات ۱۹۷۰ ارائه داد. اما هيچ کدام کرسى به‌دست نياوردند. طى جنگ‌هاى استقلال ۱۹۷۱ هر دو گروه با استقلال بنگلادش مخالفت کردند و با دولت و ارتش پاکستان همکارى کردند. پس از استقلال بنگلادش فعاليت دو گروه در بنگلادش ممنوع شد و رهبران محلى آنان دستگير شدند.


پس از کودتاى ۱۹۷۵ فعاليت آنها آزاد شد و در ۱۹۷۶ دو گروه يک حزب جديد مسلم ليگ بنگلادش را تشکيل دادند. گرچه اسلام را در نظر داشتند ولى مدافع حکومت دينى نبودند. در اوايل ۱۹۷۸ حزب دو نيمه شد. بر اساس انتخابات غيررسمى در ۱۹۷۷ در مناطق شهرى بيشتر از مناطق روستائى رأى به‌دست آورد.


(۱) Haruhir, Fukui (ed), "politicl Parties of Asia and The pacific, USA, Gren Wood Press, 1985.