ماده ۲۵ قانون اساسى بنگلادش مصوب ۱۹۷۲ در زمينه سياست خارجى مى‌گويد:


?کشور روابط بين‌المللى خود را براساس احترام به حاکميت ملى - مساوات - عدم مداخله در امور داخلى ديگر کشورها، حل مسالمت‌آميز اختلافات بين‌الملل و احترام به حقوق بين‌المللى و اصول مندرج در منشور ملل متحد بنيان خواهد گذاشت و براساس اصول فوق‌الذکر براى جلوگيرى از به‌کار بردن زور در روابط بين‌المللى و خلع سلاح عمومى کوشش خواهد شد?.


- پشتيبانى از اين حق مردم که آزادانه تصميم گرفته و سيستم‌هاى اقتصادى و سياسى خود را به هر طريق و وسيله‌اى که مى‌خواهند ايجاد کنند.


- حمايت از مردم تحت ستم در سراسر جهان و کوشش عليه امپرياليسم و استعمار و نژادپرستي. بعد از تغييراتى که به‌دنبال کودتاى ۱۵ اوت ۱۹۷۵ به‌وجود آمد بر قانون اساسى در چند مورد اصلاحيه‌هائى وارد آمد. از جمله بر ماده ۲۵ عبارت زير اضافه گرديد:


?حفظ و تقويت روابط دوستانه ميان کشورهاى اسلامى براساس وحدت اسلامى?


شرکت بنگلادش در سازمان‌هاى جهانى مشخص مى‌سازد که بنگلادش اصول اين سازمان‌ها را پذيرفته است:


بنگلادش در ۱۹۷۴ به عضويت سازمان ملل متحد پذيرفته شد و به اصول و منشور اين سازمان اعتقاد راسخ دارد.


بنگلادش عضو سازمان کنفرانس اسلامى بوده و معتقد است که کشورهاى اسلامى بايد هرچه بيشتر به يکديگر نزديک گردند.


همچنين اين کشور عضو جنبش غير متعهدها است. براساس تصميمى که در کنفرانس سپتامبر ۱۹۷۲ سران کشورهاى غيرمتعهد در الجزيره اتخاذ شد به جرگه کشورهاى مذکور پيوست.


اين کشور همچنين عضو گروه کشورهاى مشترک‌المنافع انگليس مى‌باشد.


علاوه بر اين دولت بنگلادش معتقد است که اقيانوس هند بايد به‌عنوان منطقه صلح اعلام گردد و دور از رقابت ابرقدرت‌ها و مسابقه تسليحاتى باشد. اين کشور همچنين مخالف با نژادپرستى است و در مسئله خاورميانه معتقد است که بايد از حقوق حقهٔ فلسطينى‌ها دفاع شود.