مرزهاى قديمى بنگلادش در جنوب آسيا ناشناخته مى‌باشد. در کتاب‌هاى جغرافيا به اجتماعى از مردم که بنگا (Banga) ناميده مى‌شدند اشاره شده است. مهابهاراتا (Mahabaharata) چندين درگيرى را در اين اجتماع ذکر مى‌کند. مارکوپولو نيز در خاطرات خود به نام بنگالا اشاره مى‌کند. مورخان ديگرى هم با اسامى مختلف به اين منطقه جغرافيائى اشاره کرده‌اند. ولى براى اولين بار لغت بنگلا در دوران سلطنت اکبرشاه استفاده شد. هنگامى که استان شرقى موخالز (Mughals) به‌عنوان سوبا - بنگلا (Subah - Bangla) شناخته شد.


طى استيلاء بريتانيا بر هند بين سال‌هاى ۷۴-۱۸۵۴ بنگال شامل اين قسمت‌ها بود:


- بنگال خاص

- ايالت بيهار در هند کنونى و مناطق اريسا (Orissa) و چوتانگ پور (Chhotanagpur) در غرب

- قسمتى از دره سورما (Surma) در شمال شرقي


در ۱۸۷۵ هنگامى که ايالت آسام به‌وجود آمد بخش‌هاى کاچار (Cachar) و سيلهت (Sylhet) در درهٔ سورما از بنگال جدا شد واگذار شد. در ۱۹۰۵ ايالت بنگال شرقى و آسام از ترکيب ۱۵ بخش از بنگال، ايالت آسام و ايالت‌هاى کوچ بيهار (Cooch Behar)، تريپورا (Tripura) و منپور (Manipur) تشکيل شد و داکا مقر دولت، ايالت جديد شد.


در ۱۹۱۲ تقسيمات ديگرى صورت گرفت و بالاخره در ۱۹۴۷ که بريتانيا قدرت را به هند واگذار کرد، استان بنگال دوباره تقسيم شد. قسمت شرقى بنگال شرقى ناميده شد، و بعد پاکستان شرقى شد و در ۱۹۷۱ اين بخش با عنوان کشور بنگلادش از پاکستان جدا گرديد و داکا دوباره پايتخت گرديد.



بنگلادش کنونى ۱۴۳،۹۹۸ کيلومترمربع وسعت دارد. مرزهاى اين کشور از شمال و غرب و شرق به‌وسيلهٔ هند محاصره شده است. از شمال به ايالت آسام و بنگال غربي، از شرق به ايالت آسام و از غرب به ايالت بيهار و بنگال غربى هند محدود مى‌شود. در قسمت جنوب شرقى با کشور برمه هم‌مرز مى‌شود و در جنوب آن خليج بنگال قرار دارد.



اين کشور بين خطوط ۳۴َ ˚۲۰ و ۳۸َ ˚۲۶ عرض شمالى و خطوط ۰۱َ˚۸۸ و ۴۱َ ˚۹۲ طول شرقى قرار گرفته است.



بنگلادش به چهار ايالت چيتاگنگ (Chittagong)، داکا، خولنا (Khulna) و راج شاهى (Rajshahi) تقسيم شده است که هر يک از اين ايالت‌ها به ۲۰ بخش تقسيم مى‌شوند و هر بخش داراى چند بخش فرعى مى‌باشد.