شهرهاى مهم

داکا

پايتخت بنگلادش شهر داکا است. داکا در نوشته‌هاى قديمى از مقامى والا برخوردار است. براساس اين نوشته‌ها، در ۱۶۰۸م ?شيخ‌الاسلام خان? حاکم مغولى بنگال اين شهر را مقر ستاد خود قرار دارد و در نتيجه راه پيشرفت بر داکا هموار شد. زمانى‌که انگليسى‌ها به هند وارد شدند داکا از جمله شهرهاى مهم هند بود. در سال ۱۷۰۴م ?نواب مرشد على‌خان? مقر خود را از داکا به ?مرشد آباد? منتقل کرد و اين امر سبب شد که از اهميت داکا تا حدى کاسته شود و در زمان استقلال پاکستان داکا شهر نسبتاً کوچکى بود که پس از تجريهٔ هند و استقلال پاکستان مرکز پاکستان شرقى قرار گرفت و به‌تدريج اهميت ديرين خود را بازيافت.

داکا تقريباً در مرکز بنگلادش قرار گرفته و از مناطق پرجمعيت کشور محسوب مى‌شود. جمعيت اين شهر چهار ميليون نفر مى‌باشد. در کنار اين شهر، شهر صنعتى نارايان گنج (Narayan ganj) قرار دارد. متوسط بارندگى سالانه در داکا ۱۸۸سانتى‌متر (۷۴ اينچ) مى‌باشد.

از آثار قديمى اين شهر قلعه لالباغ (۱۶۷۸م)، قبر پرى‌بى‌بى (۱۶۷۸م)، مسجد هفت گنبد (۱۶۸۰م)، براکاترا (Barakatra)، حسينى دالان، مسجد النجوم و معبد داکسورى (Dhakeswari) مى‌باشد. در بين ساختمان‌هاى جديد ساختمان مجلس در شير -بنگلا- نگر (Sher-e-Bangla) و مسجد بين‌المکرم، ايستگاه راه آهن کمال‌پور و مناره يادبود شهداء قابل ذکر هستند.

در نزديکى شهر داکا يادگار شهداء استقلال در سوار (Savar)، ويرانه‌ها جايگاه‌هاى قديمى قدرت در ويکرمپور (Vikrampur) (قرن هفتم) و سونارگا - Sonargaon، (قرن دهم) از مکان‌هاى ديدنى هستند.

چيتاگنگ

دومين شهر مهم بنگلادش و بندر اصلى اين کشور است که در ساحل راست رودخانهٔ کرنافلى (Karnapholi) در جنوب شرقى اين کشور در کنار خليج بنگال قرار دارد. اين بندر از سال‌ها قبل به‌عنوان يکى از مراکز مهم تجارت شناخته شده بود. ليکن بعدها به‌علت توجهى که به بندر کلکته شد چيتاگنگ نقش خود را در بازرگانى از دست داد و به‌صورت بندر کوچکى درآمد. پس از تجزيهٔ هند و پيدايش پاکستان چيتاگنگ مقام خود را به‌عنوان يک بندر مهم به‌دست آورد.

در اين شهر صنايع سنگين و متوسط و سبک يافت مى‌شود و تنها کارخانهٔ فولاد کشور و پالايشگاه نفت در اين شهر قرار دارد.

اين شهر به‌وسيلهٔ جهانگرد مشهور چينى ?هيون تسانگ - Hiuan Tsang? در قرن هفتم به‌عنوان ?زيبائى خفته در ميان آب و مه? توصيف شده است. چيتاگنگ با تپه‌هاى سبز، جنگ‌ها و سواحلش هنوز جذاب است.

اماکن ديدنى اين شهر شامل آرامگاه بايزيد بسطامي، مسجد جم شاهي، مسجد چندانپور - Chandan pura، (قرن ۱۹م)، معابد بودائى و هندو در سيتاکوندو (Sitakunda)، قبرستان قهرمانان جنگ جهانى دوم، موزه نژادشناسي، درياچه پهارتولى (Pahartoli) و سواحل پنتنگا (Patenga) و فوزدارهات (Favzderhat) مى‌باشد.

سيلهت

اين شهر در شمال شرقى بنگلادش قرار دارد. باغ‌هاى چاى و مرکبات فراوانى دارد. جنگل‌هاى گرمسيرى و قبايل خاسيا (Khasia) و مونيپورى (Monipuri) از ديدنى‌هاى سيلهت هستند. اين منطقه از نظر اينکه محل زندگى صوفى بزرگ حضرت شاه جلال بوده است، معروف مى‌باشد.

باغ‌هاى چاى منطقه حدود ۴۳ ميليون کيلوگرم در سال چاى توليد مى‌کنند که قسمت اعظم آن به خارج صادر مى‌شود. در اين منطقه همچنين مناطق گاز طبيعى و نفت و معدن سنگ آهک وجود دارد. مولوى بازار و جافلونگ از نقاط ديدنى اين شهر هستند.

راجشاهى

شهرى در غرب بنگلادش است. پارچه‌هاى حرير و انبهٔ آن معروف است. در ۴۰ کيلومترى آن شهر ناتور (Natore) که مقر قديمى مهاراجه‌ها است با يک قصر زيبا قرار دارد. در محيط ساکت و مناظر بديهى در پهارپور (Paharpur) آثار قديمى مربوط به قرن هشتم وجود دارد. پس از حفارى در اين منطقه تاريخ يدر جنوب هيماليا بزرگترين دير بودائى کشف شد. اين دير با معمارى‌هاى نادر خود شناخته مى‌شود. قبيلهٔ سانتال (Santal) قبيله‌اى ديدنى در راجشاهى است. در اين منطقه مساجد و معابد قديمى فراوان وجود دارد.

بوگرا

اين منطقه در مرکز مناطق شمالى بنگلادش قرار داشته که به سرعت به منطقه‌اى صنعتى تبديل شده است. در اين منطقه معدن ذغال‌سنگ و سنگ آهک وجود دارد.

منطقه مهاستانگر در ۱۲ کيلومترى اين شهر از مناطق تاريخى است که پس از حفارى‌هائى در اين منطقه، آثار پايتخت بنگال قديمى کشف شد.

خولنا

اين شهر در ۳۲۰ کيلومترى جنوب غربى داکا قرار دارد. سومين شهر بزرگ بنگلادش است. مدخل بندر مونگلا (Mongla) و سندربن (Sundarbans) مى‌باشد. در سفر از روى رودخانه، از داکا به خولنا مناظر ديدنى وجود دارد. در ۳۲ کيلومترى خولنا مسجد تاريخى خان جهان‌على با ۶۰ گنبد (۱۴۵۹م) قرار دارد و مقبره‌اش در باگرهات (Bagerhat) است. در منطقه جلگه‌اى جنوب اين شهر رودهاى فراوانى قرار دارد که به خليج بنگال مى‌ريزند و در آنها تمساج و افعى وجود دارد.