ذخائر بزرگى از گاز طبيعى در بنگلادش وجود دارد. تا ۱۹۸۵، ۱۳ رشته گاز در اين کشور کشف شده بود. ۱۹۸۶ دولت دومين پروژه توسعه گاز را افتتاح کرد و در نظر داشت توليد گاز را از رشته‌هاى موجود افزايش دهد. همچنين هيدروکربن مايع را توليد کند. در ژوئيه ۱۹۸۸ يک نيروگاه توليد برق با سوخت گاز در هريپور (Haripur) افتتاح شد.

بعد از سال‌ها اکتشاف تخمين زده مى‌شود ذخائر نفت ۴۰ ميليون بشکه باشد که در دسامبر ۱۹۸۶ در سيلهت (Sylhet) کشف شد. ارزش واردات نفت در ۱۹۸۵، ۶۹۸/۹ ميليون تاکا و در ۱۹۸۶، ۴۳۴/۶ ميليون تاکا بود. در ۱۹۸۶ بنگلادش حدود ۱/۱ ميليون تن نفت خام و ۵۰۰ هزار تن محصولات نفتى تصفيه شده وارد کرد.

مسئوليت برنامه‌ريزى و اتخاذ سياست‌هاى نفتى در بنگلادش بين سازمان‌هاى مختلف تقسيم شده است. ?پترو بنگالا - Petrobengala? مسئول استخراج، توليد و توزيع نفت و گاز طبيعى است. شرکت نفتى بنگلادش مسئوليت واردات، پالايش نفت خام و فروش فرآورده‌هاى نفتى را برعهده دارد. هر دو سازمان مذکور که شرکت‌هاى مختلفى را تحت پوشش دارند به‌وسيله وزارت نفت و منابع معدنى بنگلادش اداره مى‌شوند. شرکت نفت بنگلادش داراى يک پالايشگاه نفتى به ظرفيت سالانه ۵/۱ ميليون تن نفت خام مى‌باشد. اين پالايشگاه که در بندر چيتاگنگ قرار دارد به علت عدم انعطاف‌پذيرى در سيستم تصفيه خود قادر نيست تا جواب‌گوى نيازهاى فعلى و آتى کشور به مشتقات نفتى باشد.

دولت برنامه‌هائى را براى جايگزينى تدريجى گاز به جاى نفت در نظر دارد. صنايع بيشترين سهم را در مصرف مواد سوختى برعهده دارند و ۳۱ درصد از کل مواد سوختى کشور را به مصرف مى‌رساند. توليد برق ۲۵ درصد و مصارف خانگى ۲۱ درصد و حمل و نقل ۲۰ درصد از کل مواد سوختى را مصرف نموده و ۳ درصد باقيمانده صرف تأمين نيازهاى سوختى کشاورزى مى‌گردد. بنگلادش از نظر مصرف سرانه انرژى در بين کشورها از عقب‌افتاده‌ترين آنها محسوب مى‌شود وجه مشخصه بخش انرژى اين کشور استفاده وسيع از مواد سوختى سنتى و هيزم مى‌باشد. اين نوع سوخت‌ها بيش از ۳/۲ مصرف انرژى کشور را تأمين مى‌نمايد.