جبههٔ آزادى‌بخش اسلامى بحرين

اين جبههٔ شيعه مذهب در ۱۹۷۹ به رهبرى شيخ‌عصفور و شيخ عسکرى تشکيل گرديد. اهداف اصلى اين جبهه قطع ايادى بيگانه، اخراج کليهٔ کارگران و مستشاران خارجى بود.

در بيانيه‌اى که در ۱۵ ژانويهٔ ۱۹۸۰ از سوى اين جبهه منتشر شد، جبههٔ آزادى‌بخش اسلامى بحرين با استقلال بحرين به‌عنوان يک کشور موافقت کرد ولى حکومت آل‌خليفه را به‌علت داشتن روابط نزديک با رژيم پهلوى و سپس به‌دليل اتخاذ مواضع مخالفت‌آميز در قبال جمهورى اسلامى ايران و رهبران آن، مورد تقبيح قرارداد. در اين بيانيه به تعدادى از اقداماتى که از سوى مقامات بحرينى نسبت به حاميان انقلاب اسلامى ايران صورت گرفته بود، اشاره شده بود. به‌علاوه، در اين بيانيه مقامات بحرينى از اين‌که به آمريکا اجازهٔ استفاده از فرودگا‌ه غير نظامى بحرين را به‌عنوان پايگاهى براى فعاليت‌هاى نظامى آمريکا داده بودند، مورد اتهام قرارگرفتند و از کليهٔ مسلمانان جهان درخواست شده بود که از مسلمانان بحرينى در منازعه عليه آمريکا و صهيونيسم حمايت کنند. (Revolutionary and Dissidend Maouvements,p,20)

در ۱۳ دسامبر ۱۹۸۱، کودتائى که از سوى اعضاء اين جبهه عليه رژيم بحرين برنامه‌ريزى شده بود، خنثى شد و تعدادى از افراد آن دستگير و تعدادى نيز تبعيد شدند.

در ناآرامى‌هاى اخير که از دسامبر ۱۹۹۴ آغاز شد، اين جبهه با انجام مصاحبه‌ها و صدور بيانيه‌هائى برخواسته‌هاى سياسى - اجتماعى و اقتصادى مردم تأئيد کرد.

دبير کل اين جبهه شيخ‌محمدعلى محفوظ است که به استمرار قيام مردم تا موافقت‌ دولت به برگزارى انتخابات پارلماني، تأکيد داشت. وى در اظهارات خود گفته بود که به‌وجود آمدن نظام پارلمانى در کشور و تحقق دمکراسى به‌معناى پايان حکومت آل‌خليفه نيست.

اکنون اغلب قريب به اتفاق معارضين به کشور بازگشته و يا حق بازگشت به وطن را دريافت کرده‌اند.

جبههٔ آزادى‌بخش ملّى بحرين

در اوايل دههٔ ۶۰ ميلادي، جهت‌گيرى‌هاى سياسى مردم بحرين دست خوش دگرگونى‌هائى شد، و نفوذ انديشه‌هاى ناصريسم و بعثى رفته‌‌رفته در جنبش‌هاى سياسى بحرينى‌ها خودنمائى کرد. بدين ترتيب تلاش‌هاى يک عنصر کمونيستى منجر به تشکيل جبهه آزادى‌بخش ملّى بحرين گرديد. شوروى سابق اين جبهه را به رسميت شناخت. اکنون مقر آن در دمشق است و از قدرت سياسى چندانى برخوردار نيست.

جبههٔ نيروهاى پيشرو (جبهه‌القوه‌التقدّميه)

در مارس ۱۹۶۵، در پى اعتصاب کارگران شرکت نفت بحرين که به سراسر اين سرزمين گسترش يافت و از سوى دانش‌آموزان دبيرستان‌ها به‌دليل اخراج صدها تن از کارکنان شرکت نفت، حمايت مى‌شد، جبههٔ سياسى تازه‌اى به‌نام جبههٔ نيروهاى پيشرو با شرکت چند تن کمونيست و بعثى سر بَرآورد. اين جبهه درخواست‌هاى جنبش مردم بحرين را از حدود درخواست‌هاى مطرح شده در ۵۶ - ۱۹۵۴ فراتر برد و مواد زير را به آن افزود: لغو کليهٔ احکام اخراج، به‌رسميت شناختن حق تأسيس اتحاديه‌هاى صنفي، حق تشکيل گردهمائى‌هاى سياسي، آزادى زندانيان سياسى و اخراج کليهٔ کارکنان انگليسى و خارجى از شرکت نفت بحرين.

تظاهرات و اعتصابات اين جبهه درهم شکست شد و سران آن زندانى يا تبعيد شدند.

جبههٔ نجات اسلامى بحرين

اعضاء اين جبهه در خارج از بحرين از جمله در لندن و سوريه مستقر هستند. اين جبهه بيشترين فعاليت را در ناآرامى‌هاى سال ۱۹۹۴ در بحرين داشت و با صدور بيانيه و مصاحبه‌ها سعى در استمرار اين قيام عمومى داشت. محمود شايگان، يکى از اعضاء ارشد اين جبهه است که با اتخاذ مواضع شديد عليه دولت بحرين، خواستار برقرارى نظام پارلمانى در کشور شد.

حزب کمونيست بحرين

تمامى رهبران اين حزب در سوريه هستند. در جريان ناآرامى‌هاى سال ۱۹۹۴ در بحرين رهبران اين حزب با صدور بيانيه‌هائى به حمايت از مردم پرداخته و خواسته‌هاى مردم را تحقق آزادى و دمکراسى مى‌خواندند. به‌علاوه اين حزب با دخالت کشورهاى ديگر در امور داخلى بحرين مخالفت نشان داده است.

حرکت دفاع از حقوق بشر بحرين

اين جماعت که از روشنفکران بحرين تشکيل شده، ساکن لندن مى‌باشند و بيشتر به مسائل حقوق بشر، آزادى و دمکراسى در بحرين مى‌پردازند. دبير کل اين تشکيلات دکتر عبدالمحمد نام دارد. وى نيز خواستار بازگشائى مجلس در بحرين بود و مخالفت ادارهٔ حکومت به ‌شيوهٔ سنت‌گرائى است.