روابط ايران و بحرين از پايان جنگ تحميلى تا پس از اشغال کويت توسط عراق بحرین چین مکزیک آفریقای جنوبی اتریش کوبا لهستان نروژ مالزی فنلاند لیبی شیلی مجارستان لائوس ایسلند الجزایر پاکستان اندونزی جمهوری چک تایلند برمه (میانمار) آرژانتین بنگلادش سنگاپور عمان فیلیپین قبرس قزاقستان قطر کره شمالی ویتنام رومانی کرواسی هلند آنگولا اوگاندا تونس جمهوری آفریقای مرکزی زامبیا پس از پذيرش قطعنامه ۵۹۸ از سوى جمهورى اسلامى ايران و ايجاد آتشبس در جبهههاى جنگ ايران و عراق وضعيت روابط ميان دو کشور ايران و بحرين دچار تحول گرديد. روابط سياسى ايران با کشورهاى عضو شوراى همکارى خليجفارس، از جمله بحرين، روبهبهبودى نهاد و در جهت گسترش روابط سياسى و اقتصادى گامهاى مثبتى برداشته شد؛ با اين حال همواره اين بهبود روابط، حالتى ناپايدار و سست داشت. پس از ملاقاتهاى مختلف ميان مسئولين دو کشور، در تاريخ ۱۸/۱۰/۱۳۶۹ روابط دو کشور به سطح سفير ارتقاء يافت و اولين سفير جمهورى اسلامى ايران، استوارنامهٔ خود را به وليعهد و جانشين امير بحرين تقديم کرد. از اين رو خلال ۱۳۶۹، روابط فيمابين قدرى جدىتر و با اقدامات عملى توأم گرديد. در اين سال مىتوان به سفر قائم مقام وزارت امور خارجه جهت تسليم پيام رياستجمهور محتوم کشورمان به امير بحرين در ۸/۲/۱۳۶۹ اشاره کرد. همچنين جناب آقاى ولايتى ۲ بار در تاريخهاى ۸/۲/۱۳۶۹ و ۸/۹/۱۳۶۹ به بحرين سفر کرد و وزير امور خارجهٔ بحرين (شيخ محمد بن مبارک) در ۹/۸/۱۳۶۹ ديدارى از ايران داشت. با پايان جنگ خليجفارس در اواخر ۱۳۶۹ و شکست عراق و مشخص شدن ماهيت توسعه طلب اين رژيم، مجموعهٔ کشورهاى حاشيهٔ جنوبى خليجفارس به گسترش روابط خود با ايران پرداختند. در اين راستا، بهبود روابط ايران و بحرين نتايج ذيل را بهدنبال داشت: - تبعيديان، طلاب و علماى شيعه بحرينى که در قم مشغول به تحصيل بودند، امکان مراجعت به کشور خود را يافتند. - سالانه بين ۲۰ الى ۲۵ هزار نفر از اتباع اين کشور فرصت ديدار از جمهورى اسلامى - ايران را پيدا کردند. - مساجد و حسينيههاى شيعيان زمينههاى فعاليت بيشترى پيدا کرد. - ممنوعيت و محدوديت کتابهاى کمتر شد و ناشرين ايرانى امکان مشارکت در نمايشگاه بينالمللى در بحرين را يافتند. - علماء و روحانيون قادر به برگزارى اجتماعات و سخنرانىهاى سياسي، حتى در جانبدارى از جمهورى اسلامى ايران شدند. چاپ دانلود صفحه افزودن به علاقمندیها