ساويمبي، رهبر يونيتا تلاش کرد تا با پذيرش دعوت اعضاء پارلمان اروپا، وجههٔ بين‌المللى يونيتا را ارتقاء دهد. گرچه، سفر او تا حد زيادى ناموفق بود، چرا که پارلمان اروپا از به رسميت شناختن وى سرباز زده و حمايت آمريکا از يونيتا را رد مى‌کند و پيشنهاد مجازات‌هائى را عليه آفريقاى جنوبى داد. در مارس ۱۹۸۷ يونيتا به تلاش براى کسب شناسائى بين‌المللى ادامه داد گرچه تعدادى از ناظران مسائل اين کشور، حمايت‌هاى CIA را از اين حرکت رد نمى‌کردند. يونيتا در همين جهت، پيشنهاد آزادى عبور و مرور غير نظمى در راه‌آهن بانگوئلا (Bengvela) را که از ۱۹۷۵ بسته شده بود را داد. در آوريل ۱۹۸۷ آنگولا، زئير، زامبيا و رودزيا دربارهٔ امکان بازگشائى راه‌آهن مذکور را که زئير و زامبيا را از کوتاهترين مسير به ساحل مى‌رساند. مذاکراتى صورت دادند. به هر حال صداقت يونيتا در قطع عمليات خرابکارى راه‌آهن، در ژوئن همين سال با حمله آن به راه‌آهن، زير سؤال رفت.


در نيمه ۱۹۸۷ به‌نظر مى‌رسد که نيروهاى امنيتى آفريقاى جنوبى در مرزهاى آنگولا و ناميبيا فعال شده‌اند، و در اکتبر آفريقاى جنوبى براى اولين مرتبه، اعتراف کرد که يک حضور محدود را در کنار مرزهاى آنگولا حفظ مى‌کند. در ماه‌هاى بعدى آفريقاى جنوبى به حمايت نظامى از يونيتا تأکيد کرد و اعلام داشت که اين کشور عليه نيروهاى روسى و کوبائى وارد عمل شده است. يونيتا، به هر حال حمايت‌هاى نظامى آفريقاى جنوبى را انکار مى‌کرد. اقدامات آفريقاى جنوبى عليه آنگولا در سطح وسيع محکوم شد، و در آخر نوامبر اين سال شوراى امنيت درخواست خروج بلاشرط نيروهاى آفريقاى جنوبى از آنگولا را طى دو هفته اعلام کرد. به‌رغم اعلام موافقت با اين درخواست، آفريقاى جنوبى به حضور نظامى خود در آنگولا تا نيمهٔ اول ۱۹۸۸ ادامه داد.


در آوريل ۱۹۸۷ آنگولا و آمريکا مذاکراتى را با هدف نيل به يک معاهده درباره ناميبيا و آنگولا برگزار کردند و دولت آنگولا تلاش‌هاى زيادى را براى کسب شناسائى سياسى از سوى آمريکا انجام داد، به‌رغم آن، دولت آمريکا در ژوئن تمايل خود را به ادامه حمايت نظامى از يونيتا براى سال‌هاى ۸۹-۱۹۸۷ را اعلام مى‌کند. در جولاى ۱۹۸۷، اعلام حمايت نظامى از يونيتا براى سال‌ەاى ۸۹-۱۹۸۷ را اعلام مى‌کند. در جولاى ۱۹۸۷، اعلام شد که مذاکرات ناميبيا به توافق نزديک مى‌شود، اما مذاکرات مذکور در سپتامبر به حالت تعليق درآمد. آمادگى آنگولا براى برقرارى رابطهٔ با آمريکا در تغيير سياست اقتصادى دولت با اعلام (در اگوست) دوسانتوس مبنى به آنکه آنگولا به‌عنوان عضو صندوق بين‌المللى پول پذيرفته شده است، منعکس شد. در ماه‌هاى بعد، رئيس‌جمهور آنگولا از تعدادى از پايتخت‌هاى کشورهاى غربى بازديد به‌عمل آورد، همچون پاريس و ليسبون که هدف آن بشتر حذب حمايت‌هاى مالى و در بعضى موارد، کمک نظامى و جلب حمايت از عضويت آنگولا در صندوق بين‌المللى پول بود. ديدار از ليسبون به خصوصى پر معنى بود به آن جهت که اولين سفر يک رئيس‌جمهور آنگولا از پرتغال از زمان استقلال اين کشور در ۱۹۷۵ بود.


مذاکرات مربوط به توافق صلح منطقه‌اى در ژانويه ۱۹۸۸ بين آنگولا و آمريکا بدون موفقيت پايان يافت. در مارس، به‌رغم درگيرى‌هاى شديد نظامى ۱۹۸۷ و اوايل ۱۹۸۸، تلاش‌هائى براى کاهش درگيرى‌ها با ابزار مذاکره توسط طرفين درگير، صورت مى‌گيرد. در اين ماه، نمايندگان آنگولا، کوبا و آمريکا نشستى را رد لوآندا برگزار کردند، که در آن آنگولا و کوبا طرح صلحى را ارائه دادند که شامل پيشنهادهائى جديد براى عقب نشينى نيروهاى کوبائى از جنوب آنگولا بود. دولت آنگولا همچنين اعلام داشت که آماده پذيرش هرگونه پيشنهادى براى زمان‌بندى اين عقب نشينى مى‌باشد. به هر حال، آفريقاى جنوبى با اين پيشنهادها با اکراه برخورد کرده، به اين عنوان که پيش شرط‌هاى ارائه شده بسيار مهم است. گفتگوها همچنين در مارس ما بين دولت آفريقاى جنوبى و يونيتا و بين آمريکا و شوروى ادامه يافت.