معادن

در اواخر ۱۹۸۲ کل توليد نفت ۱۵۵ هزار بشکه در روز بوده است، در ۱۹۸۷، ۳۵۸ هزار در ۱۹۸۸، ۴۵۰ هزار بشکه تخمين زده شده است. اين رقم تا ۱۹۹۲ به ۵۲۰ هزار بشکه در ۱۹۹۳ به ۵۴۰ هزار بشکه در روز مى‌رسد. توليد روزانه ۶۰۰ هزار بشکه در ۱۹۹۴ مورد نظر است. صنعت نسبتاً در تأثيرات جنگ‌هاى داخلى ۱۹۹۲ به دور بوده است.

به‌رغم تصرف شهر شمالى سوير (که حدود يک سوم توليد آنگولا از طريق آهن تأمين مى‌شود) به‌مدت دو ماه توسط يونيتا در اوايل ۱۹۹۳ تأسيسات اصلى نفت در کابيندا نيز از حملات يونيتا با گروه جدائى طلب کابيندا (FLEC) در امان بوده است. بيشتر نفت توليدى به‌صورت نفت خام به آمريکا صادر مى‌شود گرچه آنگولا ۳۰ هزار بشکه در روز در داخل پالايش کرده و همچنين چند نوع روغن و سوخت‌هاى سنگين نيز صادر مى‌کند. در آگوست ۱۹۹۲ برنامه ساخت يک پالايشگاه جديد اعلام مى‌شود اما با شرط تأمين حدود ۲ ميليارد دلار سرمايه مربوطه در اکتبر ۱۹۸۶ کنگره آمريکا خريد نفت از آنگولا را تحريم مى‌کند، اين اقدام تأثير چندانى برروى عمليات استخراج نفت آمريکا در آنگولا نمى‌گذارد. درآمد صادراتى اين کشور از نفت بعد از ۱۹۸۲ به‌دنبال افزايش توليد، بالا رفته و در ۱۹۸۵ به مبلغ ۱۹۱/۱ ميليون دلار مى‌رسد. همراه با سقوط شديد قيمت، درآمدهاى صادرايت به ۱۴۰/۱ ميليون دلار کاهش يافته اما دوباره در ۱۹۸۷ به ۱۰۰/۲ ميليون و در ۱۹۸۸ به ۷۰۰/۲ ميليون دلار مى‌رسد و در ۱۹۸۹ به جهت بحران خليج‌فارس توليد افزايش يافته و در ۱۹۹۰ به ۵۸۰/۳ ميليون دلار مى‌رسد. از آنجا که آنگولا عضو اوپک نيست، توليد نفت آن مشمول سهميه‌بندى نبوده لذا در دههٔ ۸۰ در حالى که قيمت‌ها در سطح پائينى باقى مانده بود، اين کشور مى‌توانست با توليد خود مقدار ثابت درآمد ارزى را براى خود تضمين کند.

بهره‌بردارى از معادن سنگ در ۱۹۵۶ آغاز شد و توليد سنگ آهن از معادن هوآمبو و بيه در طول دههٔ ۶۰ به ۷۰۰ تا ۸۰۰ هزار تن سالانه رسيده بود و معادن کاسينگا در استان هويلا، که ذخاير آن بيش از يک ميليارد تن (از نوع عالي) برآورد مى‌شد، عامل اساسى توسعه اين بخش صنعتى بوده است. يک مسير راه آهن براى ارتباط دادن معادن مذکور با خط آهن سراسرى ناميب - موناآنگو، ساخته شد. در اوايل دهه ۱۹۷۰ توليد سالانه سنگ آهن بر ۶ ميليون تن (حاوى ۶۰ تا ۶۵% خلوص) رسيد. گرچه در ۱۹۷۵ معادن کاسينگا در جنگ‌هاى داخلى مخروبه شده و به‌صورت تعطيل درآمد. بازسازى معادن مذکور در سال ۱۹۸۶ تکميل شد، اما بازار را که سنگ آهن در جهان و ادامه يافتن بحران‌هاى داخلي، تاکنون ادامه کار را به تعويق انداخته است. اکنون، اين کشور دخاير انباشته شده قابل توجهى از سنگ آهن دارد که منتظر بازسازى نهائى خطوط آهن تا ساحل مى‌باشد. در ۱۹۸۱ يک کمپانى دولتى (Enpresa National de Ferro de Angola FERANGO) تأسيس مى‌شود.

ذخاير ذغال در استان ايگه وجود داشته و منابع ديگرى از آن استان‌هاى ناميب، هويلا، موکزيکو نيز ثبت شده است معادن منگنز نيز در استان مالانژ وجود دارد که در ۱۹۷۳، ۶۸۲/۴ هزار تن صادر شده است. معادن استخراج نشدهٔ فسفات در استان‌هاى زئير و کابينداى اين کشور قرار دارد و منابع اورانيوم نيز در طول مرز ناميبيا مشاهده شده است. در ۱۹۹۱ يک مرکز ژئولوژى و معدن‌شناسى جديد براى ايجاد هماهنگى در فعاليت‌هاى معدن و ترسيم سياست‌هاى مربوطه براساس حقوق مربوطه، ايجاد شد تا همچنين سرمايه‌گذارى بخش خصوصى را نيز در امر معدن تشويق و تضمين کرده باشد.

جدول معدن (به هزار متر يک تن) ^(۱)

(۱) . اطلاعات دفتر معادن آمريکا. منبع سازمان ملل، آمار سالانه صنعتي. الماس (به هزار قيراط): ۹۶۱ در ۱۹۹۱.