اين فن نيز يکى از فنون حمله‌اى در تنيس روى ميز است که به آن درايو بال (Drive ball) و يا اسمش (Smash) هم مى‌گويند. اين فن به‌عنوان يک فن تمام کننده محسوب مى‌شود و بازيکنان معمولاً از آن براى کسب امتياز استفاده مى‌کنند. هر قدر هم که زنندهٔ تک از عدم بازگشت توپ مطمئن باشد اما همواره بايد اينطور فرض کند که تک او توسط حريف برگشت داده مى‌شود، بنابراين بايد بعد از زدن تک سريعاً به حالت آماده (اوليه) برگردد. بازيکنانى که از سرعت ساعد خوبى برخودار هستند مى‌توانند در اجراء قوى و سريع اين فن بيشتر از سايرين موفق شوند. اگر هماهنگى خوبى بين حرکت پا و دست باشد، با اجراء اين فن، توپ مى‌تواند سرعتى قريب به ۱۷۰ کيلومتر در ساعت و گاهى بيشتر به خود بگيرد. اين فن را هم مانند ساير فنون مى‌توان هم با فورهند و هم با بک‌هند اجراء کرد. اجراء تک فورهند به‌دليل استفاده از نيروهاى بيشتر بدن، راحت‌تر از تک بک‌هند است.
مراحل اجراء فن تک تقريباً مشابه ضربهٔ سادهٔ فورهند يا بک‌هند است. منتها قبل و بعد از ضربه محدوديتى براى حرکت دست نمى‌باشد. حرکت قبل از ضربه وسيع است. يعنى ممکن است براى زدن برخى از توپ‌ها، دست را از نزديک شانه شروع به حرکت دهيد و مرحلهٔ هنگام ضربه، حالت انفجارى دارد و چون سرعت توپ بايد زياد باشد به نقطهٔ ۳ آن ضربه بزنيد.
در مرحلهٔ بعد از ضربه، دست را تا سطح شانهٔ چپ حرکت دهيد و به کلى از بدن دور نمائيد و وزن بدن را به پاى جلو منتقل نمائيد (شکل زير).
اصولاً بهترين زمان ضربه و ارتفاع مناسب براى اجراء تک نقطهٔ اوجِ جهش توپ است اما شما مى‌توانيد در هر سه زمان، يعنى قبل اوج، اوج و يا بعد از اوج، ضربه (تک) بزنيد اگر ارتفاع توپى که به‌طرف شما مى‌آيد زياد باشد، و به اصطلاح توپ بلند باشد، مى‌توانيد قبل از اوج و يا بعد از اوج ضربه بزنيد؛ چنانچه قبل از اوج بزنيد امکان خطا بيشتر و به همان نسبت سرعت و قدرت توپ زياد مى‌شود، اما اگر بعد از اوج تک بزنيد مطمئن‌تر است ولى سرعت و قدرت کمترى دارد.
تک بک‌هند به‌دليل محدوديت حرکتى (عدم امکان استفاده از چرخش کمر و نيروى پا) نسبت به تک فورهند کاربرد کمترى دارد و اجراء آن مشکل‌تر است، لذا حتى در ميان بازيکنان حرفه‌اى دنيا تعداد کمى از بازيکنان هستند که در بازى از تکِ بک‌هند استفاده مى‌کنيد.
قابل ذکر است که تک را در مقابل کليهٔ فنون تنيس روى ميز مى‌توان اجراء کرد، حتى ضربهٔ تکِ حريف را مى‌توانيد با تک جواب دهيد و اين از ويژگى‌هاى اين فن به‌شمار مى‌رود.
در پايان مى‌توان گفت که اگر بخواهيد اين فن را خوب اجراء کنيد بايستي:
۱. زمان‌سنجى مناسب داشته باشيد (تا بتوانيد به توپ در ارتفاع مناسبى ضربه بزنيد).
۲. از سرعت ساعد خوبى برخورد باشيد.
۳. نيرو را در مسير ضربه توپ وارد کنيد و حرکت دست شما چرخشى نباشد.
۴. در انجام حرکت پرتوان و انفجارى،دقت بسيار به‌کار ببريد.
روش‌هاى تمرينى تک
۱. در کنار ميز در طرف چپ بايستيد و توپ را روى ميز رها کنيد، بعد از بلند شدن، آن را در نقطهٔ اوج تک بزنيد (شکل زير).
۲. توپ‌هائى را که توسط يک يار در يک نقطه پرتاب شده‌اند به‌صورت مايل تک بزنيد.
۳. يار شما توپ‌ها را به نقاط مختلف مى‌فرستد و شما آنها را پى در پى تک (حمله) بزنيد.
۴. يار شما پى در پى کات‌هاى دور از ميز مى‌زند، شما هم وقتى هر توپ روى ميز شما خورد و به نقطهٔ اوج رسيد، تک بزنيد.
۵. يار شما پى در پى بلند مى‌فرستد، شما هم آنها را در زمان‌هاى مناسب تک (حمله بزنيد).