در دفاع جاگيري، هر بازيکن مسئوليت دفاع در يک منطقه را بر عهده دارد و اساس حرکت مدافعان بر مبناى حرکت توپ است. دفاع جاگيرى نياز به هماهنگى بازيکنان در يک کار گروهى منسجم دارد. مهمترين عامل در اجراء موفقيت‌آميز دفاع‌هاى جاگيري، شناسائى دقيق مناطق دفاعى در هر يک از انواع آن و تشخيص مرزهاى دفاعى هر منطقه به‌وسيلهٔ بازيکنان است.
مربى تيم با توجه به نوع تاکتيک حملهٔ تيم مقابل و توانائى‌هاى بازيکنان تيم خود، يکى از انواع دفاع‌هاى جاگيرى را تعيين مى‌کند، اما آنچه که در همهٔ دفاع‌هاى جاگيرى مشترک است، تعيين سرعت حرکت مدافعان؛ مسيرهاى حرکت آنان و ميزان همکارى گروهى بازيکنان بر اساس شيوه و سرعت حرکت و جابه‌جائى توپ به‌وسيلهٔ مهاجمان است. بنابراين، در اين نوع دفاع، هم مربى و هم بازيکنان بايد با شيوهٔ استقرار، مناطق دفاعي، مرزهاى دفاعى در انواع دفاع‌هاى جاگيرى و نقاط قوت و ضعف هر يک آشنا شوند تا قادر به اجراء موفقيت‌آميز چنين دفاعى باشند.
