يکى از مباحث بسيار مهم و پيچيده‌اى که در انسان از ويژگى‌هاى قابل تأملى برخوردار است، مسئله رشد و تکامل مى‌باشد. اين دو پديده جدا و در عين حال مربوط به‌هم که در دو جهت کمى و کيفي، روند حرکتى رو به پيشرفت موجود زنده را مشخص مى‌کند، در انسان از زمان لقاح و انعقاد نطفه آغاز شده، قسمتى از آن در مرحله جنينى و بخش اعظم آن پس از ولادت به جلوه و نمود مى‌آيد.
اين جريان تحول تکامل هيچ‌گاه متوقف نمى‌شود. در طى سال‌هاى طفوليت و نوجوانى انسان به جانب بلوغ و کمال پيش مى‌رود ولى پس از وصول به اين مرحله نيز تغيير و تحول از بين نرفته، بلکه تا دوران پيرى و زوال، اگر چه با سرعتى کمتر، تحول و تکامل ادامه مى‌يابد.
بايد توجه داشت که اين تغييرات اتفاقى نيست، بلکه هر مرحله از تغيير، مرتبط با مرحله بعدى است. هر تحولى در انسان بستگى به تغييرات پيشين دارد و از طرف ديگر در تغييرات بعدى تأثير مى‌گذارد.