برنامههاى کلان (macro)
برنامههاى کلان به برنامههايى اطلاق مىشود که معمولاً جامع است و در تمام کشور بايد اجراء شود؛ مثل برنامهريزى آموزش و پرورش ايران در بيست سال آينده.
برنامههاى خرد (micro)
برنامههاى خرد بيشتر به برنامهريزى ويژه در سطح محلى و مؤسسهاى گفته مىشود؛ مثلاً، برنامهريزى دانشگاه مشهد.
برنامههاى ملى (national)
برنامههاى ملى به برنامههايى گفته مىشود که در تمام کشور اجراء مىشود. برنامههاى ملى ممکن است جنبهٔ جامع داشته باشد؛ مثل برنامههاى پنجسالهٔ آموزش و پرورش در کشور. يا آنکه متوجه بخش ويژهاى باشد، چون برنامهٔ تربيت معلم در کشور.
برنامههاى محلى (local)
برنامههاى محلى شامل برنامههايى است که يک استان، شهرستان، يا تقسيمات ديگر منطقهاى و کشورى تهيه و تنظيم مىشود. برنامههاى محلى مىتواند از نوع جامع باشد، چون برنامهٔ آموزش و پرورش خراسان؛ يا از نوع ويژه باشد، چون تعليمات فنى و حرفهاى يزد.
برنامههاى جامع (comprechensive)
برنامههاى جامع به برنامههايى گفته مىشود که تمام عوامل و عناصر و اجزاى يک واحد آموزش و پرورش را در برگيرد. برنامههاى جامع مىتواند در سطح ملى باشد، چون برنامهريزى آموزش و پرورش ابتدايى کشور؛ يا آنکه در سطح ملى يا مؤسسهاى باشد، چون برنامهٔ جامع دانشگاه تربيت معلم.
برنامهريزى ويژه (special)
برنامهريزى ويژه به تهيه برنامههايى گفته مىشود که بخشهاى ويژەاى از آموزش و پرورش و فعاليتهاى آن را در برگيرد؛ چون:
۱. برنامهريزى مديريت و سازمان آموزش و پرورش، در کشور، استان، شهرستان، دانشگاه، دبيرستان، بخش، و غيره.
۲. برنامهريزى تربيت معلم دانشگاهي، دبيرستاني، ابتدايي، کودکستاني، فنى و حرفهاي، و غيره.
۳. برنامهريزى ساختمانها و تأسيسات آموزشي.
۴. برنامهريزى وسايل و تجهيزات آموزشي، کتابهاى درسى و امثال آنها.
۵. برنامهريزى تعليمات فنى و حرفهاي، در سطح نيمه ماهر، ماهر، تکنسين، مهندس و متخصص، در هر يک از بخشهاى کشاورزي، صنعت، خدمات، بهداشت، و غيره.
۶. برنامهريزى تعليمات کودکستاني.
۷. برنامهريزى تعليمات ابتدايي.
۸. برنامهريزى تعليمات متوسطه و راهنمايي.
۹. برنامهريزى تعليمات دانشگاهي.
۱۰. برنامهريزى تعليمات بزرگسالان.
۱۱. برنامهريزى بودجه آموزشي.
۱۲. برنامهريزى سوادآموزي.
۱۳. برنامهريزى تعليمات از طريق رسانههاى جمعى چون راديو و تلويزيون.