سیل اخیر ایران یادآور تهدید رخدادهای آب و هوایی شدید علیه معیشت و جوامع است

به گزارش ایسنا، آرمیدا سالسیاه الیسجابانا، معاون دبیرکل سازمان ملل متحد و دبیر اجرایی کمیسیون اقتصادی و اجتماعی آسیا و اقیانوسیه در نخستین سفر رسمی خود به جمهوری اسلامی ایران به منظور شرکت در نخستین "مجمع نوآوری آسیا و اقیانوسیه" (۲۱ الی ۲۲ خرداد ۱۳۹۸) و ملاقات با مسئولان و مقامات عالی‌رتبه ایرانی در تهران به سر می‌برد.

متن این مقاله به این شرح است: تغییرات اقلیمی موجب افزایش تداوم و تشدید بلایای طبیعی در آسیا و اقیانوسیه شده است. از بین رفتن فاجعه‌آمیز زندگی و تخریب سازه‌ها به دلیل سیل اخیر در جمهوری اسلامی ایران یادآور تهدید رخدادهای آب و هوایی شدید علیه زندگی‌ها، معیشت و جوامع است. تذکری که تنها با پاسخ منسجم به چالش‌های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی می‌تواند راه را برای توسعه پایدار هموار سازد.

سیل‌های جمهوری اسلامی ایران در بهار امسال ویرانگر بود. این سیل‌ها ۱۰ میلیون انسان را تحت تأثیر قرار داد و ۵۰۰ هزار نفر را آواره کرد که از این تعداد نیمی کودک بودند. بیمارستان‌ها و مدارس تخریب شدند که موجب محرومیت یک صد هزار کودک از تحصیل و هزاران نفر از مراقبت‌های بهداشتی اساسی شد. بخش بزرگی از شبکه راه‌های کشور تحت تأثیر سیل قرار گرفت که نه تنها بر اقتصاد بلکه بر زندگی روزمره بسیاری از خانواده‌ها نیز اثر گذاشته است. میزان خسارت‌ها معادل ۴ میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلار تخمین زده شده که یک سوم آن متوجه بخش کشاورزی است که برای امرار معاش بسیاری مهم است.

در عین حال، به همان اندازه که سیل پرهزینه و فاجعه بار بوده، بخشی از پدیده‌ای گسترده‌تر نیز هست: خطر فزاینده بلایای طبیعی از تاب آوری در جمهوری اسلامی ایران و آسیا – اقیانوسیه فراترمی رود. انتظار می‌رود طوفان‌های گردو غبار، خشکسالی، کویر زایی و فرسایش ناشی از باد تا ۲۰۳۰ در جنوب غربی آسیا افزایش یابد. این بلایای تشدید شده به وسیله تغییرات اقلیمی، به گونه‌ای فزاینده تکرارمی شوند. به مستمندان و افراد آسیب پذیر، به ویژه در سکونت گاه‌های غیررسمی بیشتر صدمه می‌زنند. پاره‌ای از استان‌های کمتر توسعه یافته ایران پس از طوفان‌های گرد و غبار پیاپی، بیشترین صدمه را تحمل کرده که موجب از بین رفتن محصولات زراعی و زیر ساخت‌ها شده و سلامت، آموزش و شغل مردم را مختل کرده است.

اگر می‌خواهیم به گونه‌ای مؤثر اثرات بلایای طبیعی را کاهش و دستاوردهای توسعه پایدار را حفظ کنیم، این چالش‌ها نمونه‌ای هستند از اینکه چرا ملاحظات اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی باید همگی با هم در نظر گرفته شوند. شواهد از سراسر جهان نشان می‌دهند انکار اثر اجتماعی رشد اقتصادی می‌تواند آسیب بزرگی بر جوامع وارد آورد و در بدترین وضعیت موجب بی ثباتی و درگیری شوند. انکار هزینه‌های زیست محیطی، رشد اقتصادی در بسیاری از بخش‌های منطقه ما موجب تغییرات اقلیمی و افزایش ریسک مخاطرات طبیعی شده که پایه‌های فقر را مستحکم و نابرابری را دائمی کرده است. در هیچ جا بیشتر از آسیا و اقیانوسیه که دارای بیشترین منطقه‌های در معرض بلایا است، پاسخ چند وجهی و یکپارچه مورد نیاز نیست.

با در نظر داشتن این امر، کمیسیون اقتصادی و اجتماعی آسیا و اقیانوسیه (اسکاپ) با همکاری جمهوری اسلامی ایران مرکز سازمان ملل متحد برای مدیریت اطلاعات بلایا در آسیا و اقیانوسیه (اپدیم) را در تهران تأسیس کرد. این مرکز توسعه توان هدفمند برای مدیریت اطلاعات و دانش مشترک بلایا ارائه می‌دهد. پیشاپیش سازوکار همکاری منطقه‌ای برای مبارزه با طوفان‌های گرد و غبار تصویب شده است. این اقدام برای کاهش اثرات ریسک خطرات چند گانه، توسعه نظام هشدار طوفان گرد و غبار و بهره برداری از شبکه‌های مشارکتی به منظور تقویت حمایت فنی در جایی کاربری دارد که به آن بیشترین نیاز احساس می‌شود.

اینجانب نظری بلند پروازانه برای اپدیم به منظور گسترش تلاش‌های همکاری و توسعه وسیع‌تر منطقه‌ای آن دارم. نخست کاهش نابرابری و جلوگیری از تخریب زیست محیطی که با رشد اقتصادی تصاعدی در منطقه ما همراه بوده است. تحلیل ما نشان می‌دهد سرمایه گذاری مورد نیاز در آسیا و اقیانوسیه برای توسعه پایدار، دست یافتنی است. نیاز سرمایه گذاری کشورهای در حال توسعه رقمی افزون بر ۱ تریلیون و ۵۰۰ میلیارد دلار در سال یا پنج درصد مجموع تولید ناخالص داخلی آنها است. در جمهوری اسلامی ایران برآورد سرمایه گذاری‌های مورد نیاز برای زیر ساخت‌های مقاوم در برابر تغییرات اقلیمی برابر با تقریباً یک درصد تولید ناخالص داخلی ایران در ۲۰۱۸ است. به علاوه سرمایه گذاری بیشتر برای آموزش و رویکردهای مردم محور برای تأسیس جوامع و اقتصادهای تاب آور مورد نیاز خواهد بود.

توسعه پایدار که رشد اقتصادی را متوازن می‌کند با نیاز به فراگیری اجتماعی و حفاظت محیط زیست برای تضمین ایرانی کامیاب در زمان حال و آینده‌ای، پاک، بخشنده و ایمن برای کودکان مان ضروری است. سرمایه گذاری بر مردم همچنین سرمایه گذاری بر زمین، آب و هوا، آینده را تضمین می‌کند. جمهوری اسلامی ایران ابزار و اراده دارد. در عین حال دوام برای دستیابی به این بلندپروازی مورد نیاز است و خانواده سازمان ملل متحد آماده است در بسیاری جهات در ماه‌ها و سال‌های آتی کمک نماید.

انتهای پیام