نزدیکی به نیکی وناپسندشمردن فسق در دعای روز یازدهم ماه رمضان

دعای روز یازدهم ماه رمضان، متضمن معانی معرفتی همچون دوست داشتن نیکی و احسان، ناپسند شمردن بدی و فسق و دور شدن از خشم و آتش جهنم است.
اللهمّ حَبّبْ الیّ فیهِ الاحْسانَ وکَرّهْ الیّ فیهِ الفُسوقَ والعِصْیانَ وکَرّهْ الیّ فیهِ الفُسوقَ والعِصْیانَ وحَرّمْ علیّ فیهِ السّخَطَ والنّیرانَ بِعَوْنِکَ یا غیاثَ المُسْتغیثین.
خدایا دوست گردان به من در این روز نیکی را و نـاپسند بدار در این روز فسق و نافرمانی را و حرام کن بر من در آن خشم و سوزندگی را به یاریت‌، ای دادرس داد خواهان.

** اللَّهُمَّ حَبِّبْ اِلَیَّ فِیهِ الْاِحْسَانَ
خدایا کاری کن که خوبی‌ها را دوست داشته باشم و از بدی‌ها بدم بیاید و عبادت و انجام هر کار خوبی نزد من محبوب باشد. این دعای خوبی است که انسان از کار خوب لذت ببرد. البته که اگر خواستیم کار خوبی انجام بدهیم آن را مخفیانه انجام دهیم و به قصد قربت.
طوری زندگی کنیم که آبروی کسی را نریزیم. در احسان، اهل ریاکاری نباشیم. که اگر این‌گونه بودیم در قیامت برای ما اجر و پاداشی نیست.
اگر انسانی عمل نیکی را انجام دهد و هدفش از انجام آن عمل تنها جلب رضایت خداوند قادر و متعال باشد آنگاه است که می‌گوییم آن عمل نیک، احسان برای رضای خداوند بوده است.
جنس خوب صدقه بدهیم؛ اگر متمکن هستیم جنس اعلاء را برای صدقه و خیرات کنار بگذاریم. بهترین خوبی‌ها این است که آدمی به اقوام فقیر کمک کند حال آنکه برخی به فامیل کمک نمی‌کنند.
حتی مرحوم آیت‌الله العظمی بروجردی (ره) احتیاط می‌کردند و می‌گفتند: اگر در شهرتان مستحق وجود دارد؛ اشکال دارد که فطریه را به شهرهای دیگر بفرستید.
منظور از حبب الی فیه الاحسان این است که خداوند احسان کنندگان را دوست دارد.

**وَ کَرِّهْ اِلَیَّ فِیهِ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْیَانَ
خدایا من را طوری قرار بده که از فسق و معصیت بیزار بشوم و از گناه کردن بدم بیاید.
فسوق و عصیان چیست؟ هرگاه انسان عملی را بر خلاف دستورات الهی انجام دهد آنگاه است که گویند او عصیان یعنی سرپیچی از دستور پروردگار خویش نموده است که اگر انسان به این عمل خویش یعنی معصیت پروردگار اصرار ورزیده و ادامه دهد آنگاه است که او را فاسق نامند چرا که دائماً به معصیت ذات اقدس الهی مشغول بوده است.
اگر خداوند در نظر انسانی گناه و معصیت و هر عمل ناپسندی را زشت و منفور سازد آنگاه است که به حقیقت هدایت شده و به مسیر سعادت دست خواهد یافت.

**وَ حَرِّمْ عَلَیَّ فِیهِ السَّخَطَ وَ النِّیرَانَ
خدایا غضب و آتش خودت را بر من حرام کن. کسانی از عذاب الهی در امانند و آتش دوزخ بر آنان حرام است که تقوای الهی پیشه نموده و از معاصی و نافرمانی از دستورات او بپرهیزند که این عذاب و عقاب الهی برای کسانی است که به معصیت و نافرمانی ذات اقدس او مشغول‌اند به طوری که شکرگزار نعمت‌های خداوند نبوده و خداوند از آنان راضی نیست.
اگر انسان شکرگزار لطف خداوند باشد و به او ایمان آورد خداوند چه غرضی برای عذاب خواهد داشت؟ که خداوند در مقابل نعمت، شکر انسان را می‌پذیرد و عملش به صلاح خلق احاطه دارد.
پس با توجه به این آیه کسانی از عذاب الهی در امانند و آتش دوزخ بر آنان حرام است که تقوای الهی پیشه نموده و از معاصی و نافرمانی از دستورات او بپرهیزند.
در روایت آمده است: اگر شما یک قدم به سوی او برداری خداوند هروله کنان به سوی تو می‌دود؛ لذا ناامید هم نباشیم. ولی باید یک قدم به سوی او برداریم تا امدادهای الهی را ببینیم.
**بِعَوْنِکَ: خدایا همه این دعاها را از تو خواستم ولی تا خودت کمک نکنی من نمی‌توانم به این امور متخلق شوم و بدون یاری تو این مسائل محقق نمی‌شوند.
**یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِین: ‌ای خدایی که هر کسی که به تو بگوید الهی پناهم بده تو پناهش می‌دهی.
فراهنگ**3009** 9053