حسین قندی از یاد نمی‌رود

به گزارش ایسنا، سوم اردیبهشت، چهارمین سالگرد درگذشت مردی است که از او به عنوان سرآمد تیتر در روزنامه‌نگاری ایران یاد می‌شود. کسی که تالیف‌های ماندگار و کاربردی او در روزنامه نگاری؛ در کنار اثرگذاری‌اش در بسیاری از روزنامه‌ها و مجله‌ها، از کیهان هوایی گرفته تا روزنامه‌های ابرار، اخبار، جامعه، توس، انتخاب و جام جم، از او یک روزنامه نگار چند وجهی ساخت.

قندی معتقد بود که هر خبرنگار به هر خبر با زاویهٔ دید خاص خود نگاه می‌کند و می‌تواند خبر را با رعایت صحت آن به‌صورت توصیفی بنویسد که خبرگزاری‌ها با استفاده از این روش خبرنویسی می‌توانند مخاطب و مشترک بیشتری جذب کرده و علاوه بر کسب درآمد، بیشتر رقبا را از صحنه خارج کنند.

روزنامه‌نگار- استاد رشتهٔ علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی و مدرس روزنامه‌نگاری، همچنین بر این باور بود که هر حوزهٔ خبری، زبان و ادبیات خاصی دارد و خبر باید توسط رسانه‌ها و خبرگزاری‌ها با انعطاف و جذابیت نگارش شود تا احساسات خواننده را تحریک کند. قندی خبر را به دو مقولهٔ «سخت‌خبر» و «نرم‌خبر» تقسیم کرد و معتقد بود سخت‌خبر، عناصر اصلی خبر را بیان می‌کند و نرم‌خبر با استفاده از قوهٔ تخیل به تشریح حوادث حاشیه‌ایِ خبر اصلی می‌پردازد.

«روزنامه‌نگاری ایران استاد تیترش را از دست داد»، «تیتر با قندی خداحافظی کرد»، «قندی را با تیترهای خلاقانه‌اش می‌شناسند»، «رودخانه دیگر راه نمی‌رود»، «تیتر اول روزنامه‌نگاران ایران: قندی هم رفت» و «قناد تیتر ایران رفت»؛ این‌ها بخشی از تیترهایی است که اساتید ارتباطات به درخواست بخش رسانه ایسنا پس از درگذشت حسین قندی که به «سلطان تیتر» روزنامه‌نگاری ایران مشهور است انتخاب کردند.

در این گزارش مروری خواهیم کرد بر گفته‌های تعدادی از استادان ارتباطات و روزنامه‌نگاری، از جمله یونس شکرخواه، فریدون صدیقی، مهدی فرقانی، وحید عقیلی، علی اکبر فرهنگی، هادی خانیکی و بیژن نفیسی درباره شخصیت فردی و حرفه‌ای استاد حسین قندی، پس از درگذشتش؛ با این وصف که شاید آن‌ها که حسین قندی را در اوج، خانه‌نشین کردند، حتا با وجود چنین عملی هم از یاد بروند اما حسین قندی از خاطر نخواهد رفت.

«رفتار حسین مثل همان لیدهای گلوله‌ای بود؛ سریع و تند»