«تمرکز روی چهره‏‌های شاخص»؛ سیاست فدراسیون تنیس روی میز تاالمپیک

به گزارش خبرنگار مهر، تنیس روی میز ایران در بازی های المپیک ۲۰۱۶ ریو برای نخستین بار در هر دو بخش مردان و زنان نماینده داشت. این پنجمین حضور متوالی تنیس روی میز در بازی های المپیک و ششمین حضور این رشته در ادوار مختلف این بازی ها بود. 

اولین حضور تنیس روی میز ایران در بازی های المپیک سال ۱۹۹۲ و در المپیک بارسلونا انجام شد. المپیک ۲۰۰۰ سیدنی، ۲۰۰۴ آتن، ۲۰۰۸ پکن، ۲۰۱۲ لندن و ۲۰۱۸ ریودوژانیرو دیگر بازی هایی بودند که پینگ پنگ بازان ایران هم برای حضور در آنها کسب سهمیه کردند. این سهمیه ها غالبا از آسیای میانه و در رقابت با نمایندگان این منطقه به دست آمد این درحالی است که برای المپیک آتی، کسب سهمیه منطقه ای تنیس روی میز حذف شده و همین مسئله دستیابی به ورودیه لازم این بازی ها را سخت تر از ادوار گذشته کرده است. 

در مجموع رقابت های تنیس روی میز برای المپیک ۲۰۲۰ توکیو نسبت به ادوار گذشته تغییر کرده است. در حالیکه در بسیاری از رشته ها صحبت از حذف کلی یا حذف برخی ماده های آنها از المپیک مطرح است، در تنیس روی میز ماده میکس دوبل به بخش انفرادی و تیمی این رشته اضافه شده و قرار است برای نخستین بار رقابت های این ماده هم در المپیک توکیو برگزار شود. 

دیگر اینکه با تصمیم فدراسیون جهانی تنیس روی میز، سهمیه های قاره ای این رشته برای المپیک آینده کاهش پیدا کرده است. این تصمیم ITTF در ازای موافقت کمیته بین المللی المپیک برای اضافه شده ماده میکس دوبل و به منظور جلوگیری از افزایش تعدادِ کلی پینگ پنگ بازان شرکت کننده اتخاذ شد. 

بدین ترتیب سهمیه قاره آسیا برای المپیک توکیو از ۱۱ به ۶ سهمیه کاهش پیدا کرده است. پیش از این پنج سهمیه قاره آسیا برای المپیک در مسابقات منطقه ای (پنج منطقه) توزیع می شد و تکلیف ۶ سهمیه دیگر هم در یک میدان انتخابی مجزا و از رقابت میان پینگ پنگ بازان کشورهای مختلف آسیایی مشخص می شد. 

با کاهش سهمیه های المپیکی قاره آسیا، در واقع میادین انتخابی منطقه ای حذف شده و بازیکنان باید در رقابتی کلی با نمایندگان دیگر کشورها و مناطق قاره آسیا، کسب سهمیه کنند. همین مسئله دستیابی به ورودیه المپیک توکیو را برای تنیس روی میز ایران که پیش از این اکثرِ سهمیه های المپیکی خود را از آسیای میانه کسب می کرد، سخت تر از همیشه کرده است. 

به گزارش خبرنگار مهر، از مجموع هفت سهمیه ای که تنیس روی میز ایران برای حضور در ۶ دوره بازی های المپیک کسب کرد، ۶ سهمیه به صورت منطقه ای و از آسیای میانه کسب شد. تنها سهمیه ای که خارج از مسابقات منطقه ای و در میدانی با حضور نمایندگان کلِ قاره به دست آمد، توسط نوشاد عالمیان و برای المپیک ۲۰۱۶ ریو بود. (سهمیه نوشاد عالمیان برای المپیک لندن هم به صورت منطقه ای کسب شد) و حالا این بازیکن و دیگر پینگ پنگ بازان ایران برای المپیک توکیو باید در چنین میدانی با حریفانشان بر سرِ تنها ۶ سهمیه رقابت داشته باشند.

اینکه با توجه به کاهش سهمیه ها و تغییر شیوه توزیع آنها، درصد شانس نمایندگان تنیس روی میز ایران برای کسب سهمیه المپیک نسبت به گذشته کمتر شده، امری بدیهی است اما فدراسیون سیاستی را اتخاذ کرده تا با  پیشبرد آن، همچنان شانس کسب سهمیه باشد. 

محمود نظری دبیر فدراسیون تنیس روی میز در گفتگو با خبرنگار مهر در این رابطه گفت: عمده ترین هدف فدراسیون برای یکی دو سال آینده کسب سهمیه المپیک است. اگرچه مسابقات قهرمانی جهان را در پیش داریم اما حضور در این رقابت ها را هم به منظور بهبود شرایط برای دستیابی به سهمیه المپیک لحاظ کرده ایم. برای این منظور باید بازیکنان ارتقای رنکینگ داشته باشند. 

وی ادامه داد: همیشه کسب سهمیه المپیک سخت بوده اما برای دوره آینده این بازی ها، سخت تر شده است. به همین دلیل تا یک سال آینده بیشتر از همه روی چهره های شاخص تمرکز خواهیم داشت. بازیکنانی مانند نوشاد و نیما عالمیان، ندا شهسواری و مهشید اشتری نفرات موردنظر هستند. با تمرکز روی این بازیکنان و مهیا کردن شرایط برای بهبود رنکینگ جهانی آنها باید شانس کسب سهمیه را تقویت کنیم.

دبیر فدراسیون تنیس روی میز با ابراز امیدواری از اینکه در مسابقات قهرمانی جهان (اردیبهشت ماه ۹۸ - مجارستان) هم بازیکنان ایران نتایج خوبی بگیرند، تصریح کرد: این دوره بازی ها در بخش انفرادی و دوبل برگزار می شود. امیدواریم بازیکنان بتوانند وارد مراحلی شوند که تاکنون موفق به انجام آن نشده اند. مخصوصا اینکه نوشاد و نیما عالمیان بتوانند جدول ۶۴ و ۳۲ نفره بشوند. 

نظری در بخش دیگری از این گفتگو به حضور اخیر پینگ پنگ بازان نوجوان و جوان در مسابقات بحرین اشاره کرد و گفت:فدراسیون برای اعزام های بین المللی هم سیاست های خاصی اتخاذ کرده است. تنها بازیکنانی اعزام می شوند که رنکینگ جهانی داشته باشند و بتوانند حداقل یکی دو سال در رده سنی خود بازی کنند. بازیکنانی که به بحرین اعزام شدند هر یک تا سه سال می توانند در رده سنی خود (نوجوانان و جوانان) حضور داشته باشند.