فرزندآوری باید بر پایه عشق به کودک باشد

طاهره محمدی روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی ایرنا، افزود: مقابله با حس و غریزه مادر شدن و محروم کردن خود از عنوان مادری به سادگی قابل پذیرش نیست. این در حالی که از گذشته مادر شدن یک عرف و حتی وظیفه تلقی می شود امروز متاسفانه به عنوان یک تصمیم و اراده شخصی به شمار می رود.
وی گفت: تصمیم زوجین برای فرزندآوری همواره با تبعات اجتماعی و روانی در بین خانواده ها و جامعه همراه بوده است و از ضروریات اولیه برای داشتن یک کودک، رسیدن به درجه ای از ابراز احساسات مادرانه و پدرانه و در عین حال تقسیم عشق و علاقه یکدیگر با فرد سوم است.

*دختران محروم از عشق مادری
این روانشناس افزود: تصمیم گیری برای داشتن فرزند برای هر زنی مسأله پر اهمیتی است، اما برای دختری که توسط مادری پرورش یافته که به او عشق ورزی نداشته، این تصمیم تاحدی متفاوت و با چالش های مختلف رو به روست.
محمدی، یکی از نگرانی های عمده ای که این دسته از دختران با آن مواجه اند، ترس از این است که شبیه به مادر خود باشند و این سوال را همواره مطرح می کنند که آیا من به عنوان مادر دوست داشتنی خواهم بود؟ دختر محروم از عشق مادری بهتر از هر کسی با حسرت و افسوس های ناشی از نداشتن این عشق آشنایی دارد و برای سالها با احساس شرم و ترس از سرزنش از یکسو و اشتیاق همراه با ناامیدی برای کسب عشق مادر از سوی دیگر، درگیر است و این چیزی است که تحت عنوان چالش اصلی از آن نام برده می شود.
وی غفلت ورزی در به وجودآوردن انگیزه مادری در بین دختران و حتی زوج های جوان، آنان را با چالش های متعدد مواجه خواهد ساخت، افزود: شواهد حاکی از این است که تصمیم گیری برای فرزندآوری در بین زوج ها نسبت به گذشته به امری بسیار شخصی تبدیل شده و نداشتن فرزند، دیگر به شدت گذشته که عملی خارج از عرف محسوب می شد، نیست.

*کاهش نرخ زاد و ولد
محمدی گفت: امروز بسیاری از زنان متاهل به بهانه مشکلات مالی، شغلی یا تغییر فیزیکی اندام نسبت به فرزندآوری با احتیاط تصمیم می گیرند و این مساله موجب کاهش نرخ زاد و ولد در بیشتر جوامع و به طبع خانواده های ایرانی شده است.
وی گفت: یکی از پیامدهای این وضع محرومیت از عشق مادری است. این دسته از افراد تفاوت هایی با سایر همنوعان خود دارند. مهمترین دغدغه این دختران آن است که آیا آنها گذشته را تکرار خواهند کرد؟ واقعیت این است که اکثر دختران محروم از عشق مادری، مادران خوبی می شوند، زیرا از این مساله آگاهی دارند که چگونه دوره کودکی تلخ آنها به زندگیشان آسیب رسانده و بسیاری از این زنان به سراغ درمان می روند.
این روانپزشک افزود: مادر خوب بودن به معنای کامل و بی نقص بودن نیست. بلکه به معنای عشق ورزی و توجه به کودک و رسیدگی به نیازهای او است. متاسفانه آن دسته از دختران محروم از عشق مادری که بیشتر از بقیه امکان دارد، چرخه عدم مراقبت کافی و نادیده گرفتن احساسات کودک را ادامه دهند، عموما آنهایی هستند که مرتکب این اشتباه می شوند که داشتن یک فرزند، قرار است زخم های کودکی آنها را بهبود بخشد.
محمدی گفت: زنانی که تصمیم به فرزندآوری دارند و در نهایت قادر می شوند مادران موفقی باشند، افرادی هستند که با عواقب تجربه های دوران کودکی خود، به طور دقیق و با آگاهی روبه رو می شوند و معمولا این کار با کمک درمان جدی صورت می گیرد و در نهایت آنچه اهمیت دارد، عشق و علاقه و تصمیم آگاهانه زوجین برای فرزنددار شدن است.
اجتمام * 1417 * 3063