«کمدی سخیف» با اکبر عبدی / خوب، بد، زشت عمو اکبر

آفتاب: آخرین اثر عبدی که هم اکنون در تعطیلات آخر هفته از شبکه نسیم پخش می‌شود با اینکه محوریت، اکبر عبدی است اما آن دلچسبی آثار سابق او را ندارد؟ برنامه‌ای که به واقع دارای ترکیب بخش‌های مختلف و مفرح اجرای نمایش استنداپ کمدی است اما نتوانسته مخاطب را در حد انتظار قانع و پای تلویزیون بنشاند.
حدود 9 ماه پیش استاد اکبر عبدی در جشن تولد 57 سالگی‌اش در برنامه «فرمول یک» با اجرای علی ضیا، به نقد تندی از مهران مدیری، رامبد جوان و رضا عطاران پرداخت. در این برنامه اکبر عبدی معتقد بود که فیلم «ساعت پنج عصر» به کارگردانی مهران مدیری، کاری ضعیف را از او به نمایش می گذاشت. حتی عبدی در این باره به علی ضیا گفت: «کسی که در طنز تلویزیونی موفق است معنی ندارد به سینما بیاید و یک کار ضعیف از خود به نمایش بگذارد.»
به نظر می رسد که حالا چنین موضوعی در مورد خود اکبر عبدی هم مصداق پیدا کرده است.
آقای عبدی، هرکس به کارنامه شما نگاه کند روزهای خوش کودکی، نوجوانی و جوانی‌اش با آثار شما مرور می‌شود و خاطره بازی می‌کند. قطعا کارنامه درخشان شما آرزوی خیلی‌هاست اما سوالی که پیش می‌آید و ذهن همه را به خود مشغول ساخته این است او که درخت زندگی‌اش سرشار از میوه‌های به دست آمده از تجربه‌های سخت است و در دهه 60 زمانی که خیلی از بازیگران اجازه  فعالیت و هنرنمایی را نداشتند و حسرت پرده جادویی سینما را در دل با خود می‌کشیدند، بازیگری محبوب شد که قابلیت اجرای کاراکترهای مختلف و متعددی را داشت. او با چهره جوان و شیرین خود توانست نظر خیلی از کارگردان‌ها را به خود جلب کند و در همان ابتدای فعالیتش در کارهای متعددی حضور داشته باشد.
«محله برو بیا» و «بازم مدرسه‌ام دیر شد» از جمله آثاری بود که او توانست جزء اولین افرادی باشد که در جوانی نقش کودکی را ایفا می‌کند.
میمیک صورت متناسب با نقش و لحن ساده و صمیمی‌اش او را برای مخاطب شیرین و دوست داشتنی کرده بود که البته این ویژگی بعد از گذر 3 دهه همچنان باقی و جاودان مانده است.
دوره کاری اکبر عبدی را به 3 دوره می‌توان تقسیم کرد:
* دوره نخست دهه 60 جدی‌ترین و ماندگارترین دوران فعالیت حرفه‌ای او در سینما و تلویزیون و تبدیل شدن به ستاره دوست داشتنی مردم.
* دوره پر افت و خیز در دهه 70 که کارنامه او به درخشانی 10 سال اول فعالیتش نبود؛ بازی در فیلم‌هایی که توجه به گیشه و بلیط فروشی و تجارت در آن بیشتر ملموس است. حضور آقای بازیگر در فیلم‌هایی نظیر«آقای شانس» و «آرزوی بزرگ» تنها دلیل دیده شدن این آثار است و گیشه پرباری را به خاطر اعتبار و جایگاهی که او داشت به خود اختصاص داد. او در «آدم برفی» با پوشیدن لباس زنانه به ایفای نقش جنس مخالف پرداخت و  بسیاری از تابوهای زمان خود را شکست.
* دوره برگشت دوباره؛ دهه 80 و 90 اتفاق‌های خوبی برای آقای بازیگر افتاد. بازی در نقش روحانی در «رسوایی» و «قندون جهیزیه» و ایفای نقش زنانه در «خوابم میاد» مورد استقبال مردم قرار گرفت. بی شک مهارت وی در تیپ سازی و ادای لهجه‌های گوناگون اقلیم‌های مختلف، خلق شخصیت‌های منحصر به فرد از  نقش برای خود،  با مقایسه کارهایش برای همه قابل تحسین و مبراست. از ایفای نقش در «امام علی» و «معصومیت از دست رفته» تا «دزد عروسک‌ها» و «سفر جادویی» قطعا او با هنرنمایی خاص خودش همیشه محبوب و دوست داشتنی می‌ماند.
اما سوال اصلی این است که چرا عبدی برای کودکان، نوجوانان و جوانان این دهه آثاری را خلق نمی‌کند تا همانند دهه شصتی‌ها روزی، خاطرات تماشای آثار او را برای فرزندان‌شان با ذوق و شوق تعریف کنند؟! به نظر نمی‌رسد برنامه «شبی با عبدی» سنخیتی با کارنامه درخشان او در وادی هنر داشته باشد. از طرفی چندی پیش مهران مدیری از پخش برنامه «شبی با عبدی» از شبکه نسیم انتقاد کرده بود و آن را نوعی موازی کاری نامیده بود. محمد حسین لطیفی کارگردان این مجموعه هم گفته بود که این برنامه به هیچ عنوان با برنامه‌هایی مانند «دورهمی» و «خندوانه» موازی نیست.
اصلا کاری به این نداریم که این برنامه موازی کاری با برنامه‌های مشابه است یا نه. ولی حتی از محمد حسین لطیفی هم که کارنامه درخشانی در کارگردانی مجموعه‌های تلویزیونی مانند مجموعه‌های دودکش، وفا، صاحبدلان و... را دارد، کارگردانی چنین کمدی سخیف و ضعیفی دور از ذهن است. پرداختن به موضوعات اجتماعی در قالب طنز کاری بسیار دشوار و در عین حال با ارزش است ولی در صورتی که به دور از لودگی باشد.  

مطلب مرتبط:
ماجرای دعوای مهران مدیری با اکبر عبدی / جریان چیست؟