تعریف تازه‌ای از دروغ و واقعیت در «اگه بمیری»/ نمایش فانتزی نیست

سمانه زندی نژاد کارگردان نمایش «اگه بمیری» که از اول مردادماه اجرای عمومی خود را آغاز کرده است در این باره به خبرنگار مهر گفت: خوشبختانه تا امروز استقبال از این نمایش خوب بوده است و با وجودی‌که ظرفیت سالن استاد ناظرزاده زیاد است اما تا امروز استقبال خوبی از کار شده است. البته هنرمندان و اهالی تئاتر تا امروز کمتر به دیدن کار نشسته‌اند که امیدوارم از این پس شاهد حضور و نظرشان درباره کار باشم.

وی درباره دلایل انتخاب این متن که اثری خارجی است، عنوان کرد: این نمایش دومین کاری بود که در آن از یک متن خارجی استفاده می کردم و دلیلش هم این بود که علاقه مند بودم به سراغ یک تجربه جدید بروم. چون همیشه در کارهایم متن و ایده در تمرین ها شکل می گرفت اما این نمایش از یک نمایشنامه از پیش نوشته شده برخوردار بود. نمایشنامه «اگه بمیری» نوشته فلوریان زلر است که توسط امیررضا کوهستانی به من معرفی شد. کوهستانی معتقد بود این نمایشنامه به فضای کارهای مورد علاقه من نزدیک است.

وی درباره ویژگی های نمایشنامه توضیح داد: این اثر نمایشی از یک طرف هم قصه اش را به خوبی تعریف می کند و هم به علایق من که دوست دارم در کارهایم دست به تجربه گرایی بزنم، نزدیک است. در واقع متن پتانسیل این را دارد که بتوان با آن بازی کرد و شیوه های مختلف اجرایی را از آن بیرون کشید.

کارگردان «به مراسم مرگ داداش خوش آمدید» درباره داستان نمایش بیان کرد: داستان «اگه بمیری» درباره زنی است که شوهرش را در یک تصادف از دست داده است. این زن بعد از مرگ همسرش شروع می کند به کنکاش کردن در زندگی گذشته و رابطه اش با شوهرش. نکته مورد توجه که در این نمایش بر آن تاکید می شود این است که آدم های عزیز زندگی ما در کنارمان هستند و آنقدر به ما نزدیک هستند که ممکن است ما آنها را نبینیم اما وقتی با فقدان آنها روبرو می شویم تازه به خودمان می آییم و نمی فهمیم که تصویری که از آنها داشتیم چقدر واقعی بوده و چقدر آنها را درست دیده بودیم.

زندی نژاد تصریح کرد: زن این نمایش نیز بعد از مرگ همسرش برایش سوال هایی پیش می آید که در فقدان و نبود همسرش نمی تواند به جواب آنها دست یابد چون آن آدم دیگر از بین رفته است. او شروع می کند به پرس و جو در میان اطرافیان اما به جواب سوالاتش نمی رسد چون جواب سوالاتش فقط نزد همسر از دست رفته اش است. وقتی فردی می میرد دیگر هیچ چیز به جز خاطراتش باقی نمی ماند و در واقع «اگه بمیری» به این موضوع می پردازد که وقتی فردی را از دست می دهید دیگر جز خاطراتش نمی‌توان چیز دیگر از او یافت و حتی این خاطرات نیز ممکن است با تخیل در هم آمیزند.

وی درباره پرداختن به موضوع مرگ در اکثر نمایش هایش بیان کرد: مساله مرگ برای من خیلی مهم است اما در این نمایش فانتزی که در دیگر کارهایم بود به آن شکل وجود ندارد اما چون در متن مرز بین واقعیت و خیال مشخص نیست، باعث شده است که کار به شکل رئالیستی اجرا نشود. البته بازی ها رئالیستی است اما در صحنه اتفاق دیگری رخ می دهد که اسمش فانتزی هم نیست.

این کارگردان تئاتر درباره انتخاب بازیگران نمایش توضیح داد: بعد از خواندن متن به این نتیجه رسیدم بازی ها در این نمایش خیلی مهم هستند. این نمایش ۴ پرسوناژ دارد که هرکدام پر از پیچیدگی هستند. پس اگر می توانستم بازیگران خوبی برای این پروژه پیدا کنم کار را به صحنه می بردم در غیر این صورت از اجرای نمایش صرف نظر می کردم. خوشبختانه شانس آوردم که اولین گزینه های هر کاراکتر را توانستم به کار دعوت کنم.

وی در پایان صحبت هایش درباره مخاطبان نمایش متذکر شد: معتقدم مخاطبانی می توانند بیشتر این کار را درک کنند که با همه وجودشان زندگی کرده و تجربیات زیادی در زندگی به دست آورده باشند. این بار شاید میانگین سنی مخاطبان ما متفاوت تر از کارهای گذشته باشد و نوجوانان و جوانانی که هنوز تجربه زیادی از زندگی ندارند نتوانند زیر و بم این نمایش را کاملا درک کنند. این نمایش مسایلی را مطرح می کند که تازه و نو هستند، تعریفی جدید از دروغ و حقیقت ارایه می کند و اینکه اصلا چقدر گفتن حقیقت ضروری است و شاید بهتر باشد در بعضی مواقع ما مسایلی را ندانیم.

نمایش «اگه بمیری» نوشته فلوریان زلر، ترجمه ساناز فلاح فرد، کارگردانی سمانه زندی نژاد و به تهیه کنندگی مهرداد بهاءالدینی اجرای خود را از اول مرددادماه ساعت ۲۱ در تماشاخانه ایرانشهر آغاز کرده است.

در این نمایش رضا بهبودی، ستاره پسیانی، کاظم سیاحی و الهام کردا به ایفای نقش می پردازند.

عکس‌ها از رضا جوادی است.