احترام به عوامل کیمیایی دست نیافتنی در سینما شده است

آرش برومند صدابردار آثار سینمایی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره فیلم سینمایی «زنی با ارابه چوبی» به کارگردانی خداداد جلالی که با آن همکاری داشته است، گفت: ما حدود یک ماه و نیم پیش با این فیلم سینمایی قرارداد بستیم اما از همان موقع تا حالا هنوز پیش پرداختی صورت نگرفته و پولی رد و بدل نشده است. جالب است بگویم در همین مدت به دلیل اینکه سازندگان آثار سینمایی فکر می کنند من سر کار هستم پیشنهاد جدیدی هم نمی دهند.

وی با اشاره به فیلم دیگری که با آن همکاری داشته است، ادامه داد: چند وقت پیش صدابرداری فیلم سینمایی «نیمکت» به کارگردانی فلورا سام را به پایان رساندم و باید بگویم که این فیلم یکی از بهترین آثاری بود که کار کردم زیرا در آن آرامش رونی بسیاری داشتیم. طی پنج سال گذشته «نیمکت» تنها فیلمی بود که همه عوامل به لحاظ روانی سر صحنه آرام بودند زیرا سازندگان رفتار انسانی با ما داشتند و با ما با احترام برخورد می کردند. این موارد به کیمیایی دست نیافتنی در سینمای ما تبدیل شده است زیرا بسیاری اوقات سر صحنه با عوامل بسیار بی احترامی می شود ضمن اینکه برخی پروژه ها پولمان را هم نمی دهند.

برومند با گلایه از رفتارهای توهین آمیز برخی از تهیه کنندگان با عوامل فیلم های سینمایی عنوان کرد:  انواع بی احترامی ها از به تعویق افتادن دستمزدها تا استفاده از کلمات غیر فرهنگی سر صحنه فیلمبرداری از سوی سازندگان با عوامل صورت می گیرد. رفتارهایی می شود که گاهی کودکانه هستند. برای مثال به یاد دارم وقتی سر فیلمبرداری یکی از فیلم ها بودیم تهیه کننده آن اثر حتی حاضر به تهیه یک باطری نبود به همین دلیل دستگاه ما به طور مداوم خاموش می شد و هر دفعه کات می دادیم. من گاهی خنده ام می گیرد که آیا آنها با خود نمی اندیشند که این موضوع در خروجی کار هم تاثیر می گذارد؟

این صدابردار بیان کرد: من هیچگاه برای بازدید از مکان های فیلمبرداری نمی روم زیرا هیچ تاثیری ندارد و هر چه به تهیه کننده بگوییم اجرایی نمی شود. برای مثال به یاد دارم یک بار برای بازدید از  یکی از لوکیشن ها با تهیه کننده همراه شدم و به او گفتم این مکان قابلیت صدابرداری ندارد اما او همان مکان را برای فیلمبرداری انتخاب کرد؛ اینها رفتارهای غیر حرفه ای است که برخی از افراد با آنکه ادعای حرفه ای بودن دارند، انجام می دهند.

وی در پایان خاطرنشان کرد: با این وجود فیلم هایی همچون «سایه های موازی»، «کفشهایم کو» و «نیمکت» با آنکه شرایط سختی برای کار داشتند اما به علت آنکه تهیه کننده و کارگردان رفتار خوبی با ما داشتند خاطره خوبی برای ما به جای گذاشتند.