زیمبابوه ولزوم حفظ یکپارچگی دربرابر جهان پسااستعمار-حمید اوضح

رابرت موگابه از زمان استقلال سیاسی زیمبابوه ازانگلستان درسال ۱۹۸۰ تا کنون به نحوی قدرت سیاسی حاکم را در دست داشته است. زیمبابوه دو مجلس دارد: مجلس سنا ومجلس ملی که وظیفه قانونگذاری را به عهده دارد. کلیه فرآیندهای سیاسی مرسوم ومعهود، همچون دیگر کشورها، دراین کشور آفریقایی نیز صورت می گیرد ونهادهای سیاسی واجتماعی نقشی مهم درتحولات سیاسی واجتماعی این کشور دارند. زیمبابوه درنهادهای بین المللی چون سازمان ملل متحد، اتحادیه آفریقا و جامعهٔ کشورهای همسود عضویت دارد و تقریبا در بیشتر نشست های منطقه ای و بین المللی حضور فعالانه دارد.
دراین میان، دشمنی مداخله جویانه کشورهای غربی به بهانه ' نقض دمکراسی' و' نژادگرایی وتبعیض نژادی' با هدف فشار براین کشور ازآن زمان شدت گرفت که زیمبابوه به رهبری رابرت موگابه رسما در«جنگ دوم کنگو» موسوم به «جنگ بزرگ آفریقا» که به مناقشه میان اقلیت سفیدپوست ها و سیاه پوست ها انجامید، درحمایت ازاکثریت سیاه پوست های این منطقه ورود پیدا کرد. از آن پس بود که شماراندکی ازکشورهای غربی وی را متهم به « خشونت سیاسی» و «تبعیض نژادی» کردند وتلاش خود برای انزوای بیشتر زیمبابوه را شدت بخشیدند که تاکنون نیز ادامه دارد.
درست پس از دشمنی های غرب والبته خودکامگی وسیاست های نسنجیده برخی مقامات دولتی بود که مشکلات این کشور به تدریج گسترش یافت و ابعاد تازه ای پیدا کرد.
مهاجرت بیش از سه میلیون ازجمعیت جوان این کشور به سوی مرزها، بیکاری فزاینده، خشکسالی فزاینده، سوءتغذیه شدید و بخش کشاورزی ضعیف، شیوع بیماری های صعب العلاج نظیر ایدز و نبود امکانات بهداشتی و درمانی، کمبود منابع مالی ناشی از تحریم های مالی پیش روی این کشور از سال 2009 و متعاقبا بدهی های معوقه این کشور به بانک جهانی از چالش های عمده این کشور آفریقایی است.
بنابراین به نظر می رسد اوضاع در کشوری که بر اساس گزارش سازمان برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد بیش از دومیلیون از جمعیت 13 میلیون نفری آن با خطر گرسنگی مواجه هستند، هشدار دهنده است.
زیمبابوه که تا پایان سال 2000 میلادی به دلیل تولید انبوه غله به «سبد نان قاره آفریقا» شهره بود، اکنون به دلیل کمبود شدید منابع مالی ودر نتیجه نبود سرمایه گذاری داخلی و خارجی، دارای یکی از پایین ترین درآمدهای سرانه در جهان است.
اعتصاب گسترده هزاران تن از پزشکان، پرستاران و معلمان و سایر اقشار مردم و افزایش نارضایتی مردمی در زیمبابوه دربحبوحه وخامت اوضاع آشفته و بحران زده اقتصادی دراین کشور، ریشه درخصومت های کشورهای غربی با دولت و ملت زیمبابوه دارد؛ حقیقتی که با وجود ضعف های داخلی دولت در حل برخی مشکلات یادشده، نمی توان از آن گذشت.
البته زیمبابوه امروز اما، نه فقط با اقتصادی ضعیف وخشکسالی شدید، که با موج اعتراضات مدنی برخاسته ازمتن جامعه خود، مواجه شده است. تقابل جامعه مدنی نوظهور با سیاست های نادرست دولت این کشور ونیزرفتار نادرست پلیس با معترضان مدنی، ازاقدامات نادرست وغیر قانونی دولت موگابه بوده است که خلاف روح قانون اساسی این کشور است.
از زاویه دید عمیق تر، اعتصابات واعتراضات اخیر اگرچه به معنای مخالفت با سیاست های ضعیف اقتصادی این کشوراست، اما، به معنایی ژرف تر، فریاد ' اتحاد، یکپارچگی وآزادی' بر سرچند کشورمداخله جوی غربی است.
«رابرت موگابه» رهبر سیاسی زیمبایوه درجمع مردم این کشور با اشاره به بالا گرفتن اعتراضات مدنی واعتصابات گسترده در این کشور تاکید کرده است برخی در کشور با سوء استفاده از ناآرامی های اجتماعی به دنبال تضعیف جایگاه جبهه اتحاد ملی آفریقا (حزب حاکم) هستند که باید درمقابل توطئه دشمنان غربی هوشیار بود.
بی تردید روند آینده این اعتصابات وواکنش اجتماعی مردم ونیز واکنش مجامع بین المللی ودیگر کشورهای منطقه ای درباره این موضوع، می بایست مورد تحلیل و ارزیابی دقیق تر قرار گیرد تا بتوان به نگاهی جامع تر نسبت به مختصات کلی آینده این کشور بحران زده قاره آفریقا، دست یافت.
اما حقیقت واضح و مبرهن این است که گرچه ناظران بین المللی اعتراضات مدنی گسترده اخیر دراین کشورآفریقایی را بزرگترین خطر اجتماعی پیش روی دولت برشمرده اند اما این ملت کهن و فرهنگی قاره آفریقا هیچ گاه اجازه مداخله کشورهای غربی به خاک خود را نداده و نمی دهند؛ چرا که مردم زیمبابوه دراوج نارضایتی های داخلی و مشکلات داخلی، هیچ گاه 'خاک' و 'سرمایه' کشور خود را دراختیارتعداد معدودی کشورغربی مداخله جو و خودخواه قرار نمی دهند.
خاورم**9377**1859