یک دکترای روانشناسی تربیتی به افراد و بخصوص خانوادهها هشدار داد، با بالا بردن آگاهیهای خود تلاش کنند تا از افتادن فرزندانشان در دام اعتیاد پیشگیری کنند.
جواد تجر در گفتوگو با خبرنگار «اجتماعی» خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) منطقه کرمانشاه، از اعتیاد به عنوان یک بیماری چند وجهی یاد کرد و گفت: اعتیاد از نظر روانشناسی یک بیماری زیست شناختی و روانشناختی است که از آن به عنوان وابستگی یاد میشود.
وی عوامل زمینه ساز اعتیاد را به دو دسته عوامل مخاطره آمیز فردی و عوامل مخاطره آمیز محیطی تقسیم کرد و گفت: از جمله عوامل مخاطره آمیز فردی میتوان به گرایش افراد به اعتیاد در دوره نوجوانی اشاره کرد.
به گفته تجر، دوران نوجوانی دوران حساسی است که در مباحث روانشناسی از آن به عنوان دوره انتقال یاد میشود که فرد در آن به کسب هویت فردی و اجتماعی میپردازد و حس کنجکاوی، تحرک، هیجان خواهی، عدم پذیرش ارزشهای سنتی، حس استقلال طلبی و غیره از ویژگیهای این دوران است.
وی افزود: فقدان مهارتهای اجتماعی، اختلالات روانی، نگرش مثبت نسبت به مصرف مواد مخدر و غیره زمینههای گرایش افراد را به مصرف مواد مخدر بوجود میآورد.
معلولیتهای جسمی، حوادثی مثل طلاق، از دست دادن عزیزان و غیره از جمله موقعیتهای مخاطره آمیز بین فردی است که تجر به آنها اشاره کرد و گفت: این گونه موقعیتها میتوانند فرد را در معرض دچار شدن در دام اعتیاد قرار دهد.
وی در ادامه به بیان توضیحاتی در خصوص عوامل مخاطره آمیز محیطی پرداخت و گفت: خانواده نخستین مکان رشد شخصیت فرد است و میتواند نقش مهمی در الگوپذیری فرد داشته باشد.
این دکترای روانشناسی تربیتی افزود: والدینی که خودشان رفتار نرمالی نداشته باشند نمیتوانند از فرزندان خود انتظار چندانی داشته باشند و به عبارت دیگر پدر یا مادری که خودش مواد مخدر استفاده میکند نمیتواند از فرزندان خود انتظار داشته باشد که به سمت مصرف اینگونه مواد کشیده نشوند.
وی در ادامه گروه همسالان را نیز در دچار شدن افراد در دام اعتیاد اثرگذار دانست و گفت: خانوادهها باید توجه داشته باشند که گروه دوستان نقش مهمی در گرایش افراد به سوی مصرف مواد مخدر دارند و چه بسا تعداد زیادی از دوستیها حول محور مصرف مواد شکل میگیرد.
تجر در ادامه با بیان اینکه آمارها نشان میدهد نوجوانانی که سرگرمی زیادی ندارند بیشتر به دام اعتیاد گرفتار میشوند، به خانوادهها توصیه کرد با برنامهریزی مناسب شرایطی را فراهم کنند تا فرزندانشان سرگرمیهای مناسب را داشته و از زندگی خود لذت ببرند.
وی سپس با بیان اینکه درگیر شدن در دام اعتیاد با بروز تغییرات ظاهری در فرد همراه است، بر لزوم شناخت خانوادهها از این تغییرات برای شناخت بهتر نسبت به اعتیاد فرزندانشان پرداخت.
تغییر رنگ لب، وجود کبودی و چروک اطراف چشم، تغییر رنگ پوست به زردی، خمیدگی در ناحیه پشت هنگام راه رفتن، خمیازه های پی در پی، لرزش محسوس دستها و... از جمله علائمی است که تجر از آنها به عنوان علائمی یاد کرد که نشان میدهند فرد در دام اعتیاد گرفتار شده است.
این دکترای روانشناسی تربیتی با بیان اینکه اعتیاد بیماری است که میتواند درمان شود، از وجود دورههای مختلف ترک اعتیاد سخن گفت و افزود: این دورهها در صورت اجرای درست میتوانند اثر بخش باشند.
وی به خانوادهها توصیه کرد از هرگونه مجادله با معتادان بپرهیزند، چرا که سرزنش آنها نمی توان اثر چندانی داشته باشد و بهترین راه برای حصول بهبودی آنها این است که ضمن پذیرش اعتیاد آنها به عنوان یک بیماری درمان پذیر بکوشند تا زمینههای درمان را در فرد بوجود آورند.
وی با اشاره به اینکه امروز دیگر اعتیاد تنها به تریاک و هروئین محدود نمیشود و دامنه مواد مخدر گسترش زیادی یافته است، به افراد و بخصوص خانوادهها هشدار داد با بالا بردن آگاهیهای خود تلاش کنند تا از افتادن در دام اعتیاد پیشگیری کنند.
انتهای پیام
نظر شما چیست؟