نُهمین سال در فراق عقاب

فوتبال ایران چهره‌های برجسته و افتخارآفرین بسیاری را به خود دیده که بی‌گمان یکی از این ستاره‌های درخشان آن، زنده یاد ناصر حجازی است.
حجازی ۲۳ آبان‌ماه سال ۱۳۲۸ در تهران متولد و از سال ۱۳۴۳، دوران حرفه‌ای فوتبالش آغاز شد.
دستکش طلایی فوتبال ایران در ۱۸ سالگی توسط «رایکوف» سرمربی وقت استقلال، کشف و از تیم نادر به جمع آبی‌پوشان پیوست و به یک سنگربان موفق و فراموش نشدنی تبدیل شد.
روان شاد حجازی در سال ۱۹۷۰ میلادی همراه با استقلال فاتح جام باشگاه‌های آسیا شد و ۲ سال پس از آن در جام ملت‌های آسیا در تایلند، نقشی کلیدی در قهرمانی تیم ملی فوتبال ایران ایفا کرد.
او سهم انکارناپذیری در صعود تیم ملی فوتبال ایران به المپیک ۱۹۷۲ مونیخ داشت، به طوریکه در دیدار رفت مقابل کره شمالی که آن زمان به توفان زرد معروف بود، پنج موقعیت مسلم گلزنی را از بازیکنان حریف گرفت تا ناجی دروازه ایران لقب بگیرد.
حجازی همچنین در بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ تهران، که با قهرمانی بی چون‌وچرای تیم ملی فوتبال کشورمان همراه بود، نقش اساسی را بازی کرد و در دیدار فینال که مقابل رژیم اشغالگر قدس به برتری رسیدیم، به خوبی از دروازه تیم ایران حفاظت کرد.
حجازی در بازی‌های المپیک ۱۹۷۶ مونترال و جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین، دروازه‌بان تیم ملی فوتبال ایران بود و در سال ۱۹۸۰ در جام ملت‌های آسیا بازوبند کاپیتانی تیم ملی ایران را بر بازو بست و تیم ایران در این رویداد به مقام سومی رسید.
سنگربان تیم ملی ایران پس از درخشش در المپیک و جام جهانی مورد توجه باشگاه منچستریونایتد انگلیس قرار گرفت و حتی در تمرینات این تیم حضور یافت، اما در نهایت این انتقال عملی نشد.
این اسطوره با اخلاق در دنیای مربیگری نیز، موفقیت‌های چشمگیری داشت به طوریکه همراه با اسقلال به قهرمانی لیگ آزادگان رسید و سپس تا فینال آسیا صعود کرد و به مقام نایب قهرمانی دست یافت.
او بازیکنانی چون «علی دایی»، «رحمان رضایی»، «محمد  نوازی»، «سیروس دین محمدی»، «علیرضا اکبرپور»، «فرهاد مجیدی»، «علی موسوی» و... به ستاره‌هایی در فوتبال ایران تبدیل کرد.
زنده یاد حجازی در ۲ مقطع هدایت استقلال را برعهده داشت که در هر ۲ بازه، روند نتایج استقلال به شکلی پیش رفت تا حجازی برکنار شود.
روان‌شاد حجازی یک مرتبه نیز تا آستانه سرمربیگری تیم ملی فوتبال ایران پیش رفت، اما نیمکت تیم ملی در نهایت به «محمد مایلی‌کهن» سپرده شد.
وی سابقه سرمربیگری استقلال تهران، استقلال اهواز،  ماشین سازی، بانک تجارت، نساجی مازندران، محمدان بنگلادش، استقلال رشت و ذوب آهن را در کارنامه  خود داشت.
از اسطوره اخلاق استقلال، نام نیک به یادگار مانده است، چراکه او مردم‌دار بود و هیچگاه خاطره‌ای تلخ و رفتاری ناپسند در زمین فوتبال از خود به جای نگذاشت تا همواره مورد احترام آبی و قرمز باشد.
سرانجام دوم خردادماه ۱۳۹۰، عقاب استقلال پس از مدت‌ها دست و پنجه نرم کردن با بیماری سرطان، چشم از دنیا فروبست و جامعه  فوتبال را عزادار کرد.
روحش شاد و یاد و خاطره‌اش گرامی...