آموزش خوشنویسی کفاف کرایه ماشین را هم نمی‌دهد!

این هنرمند خوشنویس در نخستین روز از هفته خوشنویسی در گفت‌وگویی با ایسنا درباره جایگاه این رشته در میان هنرهای تجسمی، اظهار کرد: هنر خوشنویسی بسیار ریشه‌دار و عمیق است و شاید کمتر هنری سراغ داشته باشیم که تا این اندازه ریشه تاریخی داشته باشد. هنر خوشنویسی همواره مورد استقبال مردم بوده، از دل خود مردم این هنر بیرون آمده و هم مورد تایید حکومت‌ها و هم دین بوده است؛ لذا در طول تاریخ بدون وقفه این هنر ادامه داشته و در حوزه‌های کاربردی و هنری بسیار پرکار بوده است.

او یادآور شد: اگر تحقیقی سرانگشتی در زمینه آثار هنری ایرانی در موزه‌های خارج از کشور انجام داده شود، متوجه می‌شویم که در بیشتر موزه‌های جهان از نیویورک و واشنگتن گرفته تا انگلیس و فرانسه و روسیه و کشورهای همسایه بیشترین آثاری که در طول چند قرن از ایران به موزه‌های خارجی راه یافته، خوشنویسی و کتاب‌آرایی ایرانی از قبیل قرآن، شاهنامه، نظامی گنجوی، حافظ و ... بوده است. از سوی دیگر هنر خوشنویسی نه تنها در کشور ایران، بلکه در سایر کشورهایی که به نوعی با این حروف و کلمات سر و کار دارند، به عنوان هنری اصیل شناخته می‌شود.

این هنرمند خوشنویس همچنین در پاسخ به پرسشی مبنی نگاه نهادهای دولتی به هنر خوشنویسی، خاطرنشان کرد: انجمن خوشنویسان ایران حدود ۷۰ سال بدون وقفه برای آموزش و ترویج هنر خوشنویسی فعالیت کرده است و اگر دولت وزارتخانه‌ای را هم به این کار اختصاص می‌داد، نمی‌توانست تا این اندازه موفق باشد. در این میان حداقل توقع ما این است که از جانب دولت بودجه‌ای برای کمک به این انجمن در نظر گرفته شود؛ چراکه این انجمن در واقع کارهایی را انجام می‌دهد که بخش اعظمی از آنها وظیفه دولت است.

شیرازی اضافه کرد: بسیاری از کسانی که علاقه‌مند به این رشته هستند و در این حوزه تدریس می‌کنند، عاشقانه این کار را انجام می‌دهند. با شرمندگی می‌گویم که در حال حاضر بسیاری از مدرسینی که در تهران هم تدریس می‌کنند، مبلغ حق‌التدریس آنها کفاف کرایه ماشین آنها را هم نمی‌دهد؛  با این حال تاکنون حتی یک مدرس هم نداشته‌ایم که کلاس خود را به این دلیل ترک کرده باشد، چراکه حقیقتاً حضور در این رشته عاشقانه است و همه ما حسی درونی نسبت به این هنر داریم و چه بودجه‌ای باشد و چه نباشد وظیفه خودمان را انجام می‌دهیم. در نهایت فکر می‌کنم توقع داشتن بودجه برای انجمن خوشنویسان حداقل توقعی این است که می‌توانیم داشته باشیم.

او همچنین درباره جایگاه هنر خوشنویسی در میان نمایشگاه‌های هنری که برگزار می‌شود، اظهار کرد: به طور کلی نمایشگاه‌های هنری را باید به دو دسته تقسیم کرد؛ دسته اول نمایشگاه‌هایی است که حرفه‌ای و هنرمندان آنها آدم‌های دارای شهرت هستند. این نمایشگاه‌ها معمولا موفقند و تا حدودی هم فروش خوبی دارند و هنرمندان در این سطوح می‌توانند از همین راه امرار معاش کنند. سایر نمایشگاه‌ها نیز معمولاً نمایشگاه‌هایی هستند که کارنامه انجمن خوشنویسان را ارائه می‌کنند و لذا اینگونه نمایشگاه‌ها باید از سوی سازمان‌های فرهنگی و دولتی بیشتر مورد حمایت قرار بگیرند. چراکه طبیعتا مشکل است که چند هنرمند با هم نمایشگاه برگزار کنند، متحمل هزینه شوند و به جای آن هیچ دریافتی هم نداشته باشند.

شیرازی درباره نسل آینده‌ خوشنویسی ایران نیز یادآور شد: با توجه به اینکه در اکثر جشنواره‌ها خوشنویسی حضور دارم در جریان کل خوشنویسی نه فقط در ایران بلکه در سایر کشورهای اسلامی نیز هستم، این نوید را می‌دهم که نسلی تربیت شده که سن آنها نهایتا به ۴۰ سالگی می‌رسد و بسیار خوب کار و حرفه‌ای کار می‌کنند. فکر می‌کنم ۵ تا ۱۰ سال آینده این چهره‌ها برای عموم نیز شناخته و بهتر از نسل ما ظاهر خواهند شد.