آفتاب

احتمالات پیش روی آمریکا و متحدانش در جنگ یمن

احتمالات پیش روی آمریکا و متحدانش در جنگ یمن

در سال های اخیر که دولت عربستان می کوشد نقش ژاندارمی منطقه را ایفا کند و خواهان تسلط بیشتر بر کشورهای همسایه است کشورهای توسعه یافته با یک مساله مواجه اند و آن این که اصولا این نوع رفتار و تمایل دولت عربستان ممکن است آن آرامش خاص این کشور را زیر سوال ببرد.

کشورهای توسعه یافته که آمریکا در راس آنهاست از دیرباز مصرف کننده نفت خاورمیانه بوده اند به خوبی می دانند که حفظ امنیت و آرامش این منطقه و به خصوص کشور عربستان که تولید کننده عمده نفت در این منطقه است چقدر برایشان حیاتی و ارزشمند است به همین دلیل آنها همواره در برابر رفتارهای خشونت بار دولت سعودی نسبت به مخالفانش و نیز مشت آهنینش در برابر آزادی خواهان این کشور سکوت همراه با رضایت داشته است.

اما در سال های اخیر که دولت عربستان می کوشد نقش ژاندارمی منطقه را ایفا کند و خواهان تسلط بیشتر بر کشورهای همسایه است کشورهای توسعه یافته با یک مساله مواجه اند و آن این که اصولا این نوع رفتار و تمایل دولت عربستان ممکن است آن آرامش خاص این کشور را زیر سوال ببرد. اما از آنجا که این دولت ها نمی توانستند جلوی این تمایل عربستان را بگیرند تصورشان این بود که این تمایل کنترل شده خواهد بود و در ثانی نیروهای درگیر هم توانایی به آتش کشیدن تاسیسات نفتی عربستان را ندارند.
اما جنگ یمن و رویارویی دولت عربستان با حوثی ها داستان را کمی پیچیده کرده است. حوثی ها به تسلیحاتی دست یافته اند که می تواند جریان نفت عربستان را به مخاطره بیندازد و نمونه اخیر آن حمله به آرامکو بود که کمی عجیب است. چرا که منطقه ای که مورد حمله قرار گرفته است بیش از 1300 کیلومتر با مرزهای یمن فاصله دارد و این توانایی حوثی های یمن در انجام عملیات علیه عربستان را نشان می دهد.

حال این سوال مطرح است که در این وضعیت دولت عربستان و کشورهای توسعه یافته چه خواهند کرد؟ تداوم و تشدید حملات به حوثی ها قطعا مشکل را حل نخواهد کرد چرا که این گروه بسیار سخت جان است و می تواند با کمترین امکانات در کوهستان های یمن مقاومت کند و به حملات خود به عربستان کم و بیش ادامه دهد. مصالحه با حوثی ها و آتش بس با آنها گزینه مناسبی است اما دولت عربستان این انعطاف و هوشمندی و توانایی کنار آمدن با یک حکومت غیر همسو در جزیره العرب را ندارد. گزینه سومی هم هست و آن این که کشورهای توسعه یافته راسا با حوثی ها و پشتیبانانشان در منطقه و پذیرفتن برخی شروط آنها که قطعا ضعف عربستان را به دنبال خواهد داشت، این گروه را قانع کنند که به تاسیسات نفتی عربستان که رگ های حیاتی جهان صنعتی است حمله نکند. گزینه سوم محتمل ترین اتفاق است که در این صورت انزوای عربستان و تضعیف قدرت این کشور در خاورمیانه را به دنبال خواهد داشت و دولت سعودی قطعا در برابر این اتفاق ساکت نمی نشیند و ممکن است شکافی بین این کشور و کشورهای توسعه یافته ایجاد شود.
حال فرض دیگری را در نظر بگیریم و آن این که اگر حمله به آرامکو بهانه ای برای آمریکا و متحدانش شود که به تاسیسات نفتی ایران تعرضی کنند قطعا این اتفاق دامنه برخوردها و تنازع نظامی را به تمام تاسیسات نفتی خاورمیانه تسری می دهد اتفاقی که به نفع کشورهای توسعه یافته نیست و آنها به دلیل درکی که از خطر بزرگ این اقدام دارند می کوشند برخورد احتمالی نظامی خود را به برخورد با حوثی ها و احتمالا بمباران بیشتر مناطق تحت تسلط این گروه خلاصه کنند که مطمئنا نتیجه ای برایشان نخواهد داشت.  اما ممکن است دولت های توسعه یافته بخواهند برای حفظ آرامکو و جریان نفت خاورمیانه با کشورهای پشتیبان حوثی ها مثل ایران وارد مذاکره شوند که با در نظر گرفتن شروط و خواسته های ایران، در صورت آغاز این مذاکرات، قطعا ایران پیروز خواهد بود چون کوچکترین نرمشی در برابر ایران، این کشور را به طور کامل از دشواری هایی فعلی رها می کند و انرژی مضاعفی برای نیروهای اقماری ایران ایجاد می کند که در بخش هایی از خاورمیانه با دشمنان ایران درگیرند.

بنابراین و در یک جمع بندی بر این باورم که کشورهای توسعه یافته باید در اصول سیاست خود در خاورمیانه تغییر ایجاد کنند و با مذاکره و پذیرفتن اصل تعامل با قدرتهای مسلط منطقه به نقطه ای برسند که باز هم جریان انرژی جهان در صلح و آرامش روند عادی خود را داشته باشند.

نویسنده: اکبر بیاتی
کد N2246963

وبگردی