زردچوبه

زردچوبه، ریشه گیاهی است با نام علمی‌"Curcuma Longa" كه به نام "TurmericRoot" در جهان مشهور است.

این گیاه، بومی‌نواحی جنوبی آسیاست و به طور وسیع در تمام نقاط هند، نواحی جنوبی چین، تایوان، ژاپن، اندونزی و بعضی نواحی آفریقا كشت می‌شود. بیش ترین محصول زردچوبه دنیا از هندوستان تأمین می‌شود. نام هندی آن به معنی زعفران هندی و نام چینی آن به معنی زنجفیل زرد است. این گیاه از خانواده زنجفیل"Zingiberaceae" است. زردچوبه از قدیم به عنوان هضم كننده غذا و صفراآور مصرف می‌ شده است.
از زردچوبه داروهای زیادی به شكل خوراكی و موضعی تهیه می‌شود كه محصولات موضعی مانند؛ پماد، روغن‌ها، كرم و لوسیون برای زخم‌ها، اگزما و ورم به كار می‌رود و اشكال خوراكی آن به صورت قرص، شربت و آمپول استفاده می‌شود. زردچوبه از زمان قدیم در طب آیورودا به عنوان ضد ورم و ضد آرتریت مصرف می‌شود.
از اثرات مهم زردچوبه اثر صفراآوری و تحریك ترشح پانكراس آن را می‌توان نام برد. تحقیقات بر روی اسانس زردچوبه نشان داده است كه دارای اثر صفراآور و حل و دفع سنگ مثانه می‌باشد. كوركومین "Curcomin" مهم ترین ماده مؤثر زردچوبه، دارای خواص ضد سموم كبد، ضد ورم. ضد سرطان و ضد عفونت است. از اثرات دیگر كوركومین كه به تازگی تأیید شده است، خواص ضد موتاژن، ضد ایدز و ضد اكسیدان آن می‌باشد. ماده دیگر زردچوبه به نام "ar–Turmerone " دارای خاصیت ضد سم مار بوده و قادر به خنثی كردن بسیاری از سموم مارهاست.

احتیاط
با وجودی كه تاكنون اثرات جانبی از زردچوبه گزارش نشده است ولی در مواردی مصرف آن باید با احتیاط صورت گیرد. از جمله مصرف آن در زمان حاملگی باید متعادل باشد. همچنین كسانی كه مجرای كیسه صفرای آن‌ها بسته و یا دارای اشكال است و یا این كه دارای سنگ‌های صفراوی در كیسه صفرا هستند باید با احتیاط از زردچوبه استفاده كنند. مصرف زردچوبه به همراه غذاها و داروها، بلامانع بوده و تداخلی ایجاد نمی‌كند.
مقدار مصرف عادی زردچوبه كه هر روز می‌توان بدون عارضه جانبی از آن استفاده كرد "۱.۵" تا"۳" گرم در روز است. گرچه قسمت اعظم زردچوبه در دنیا در تغذیه و به صورت پودر مصرف می‌شود ولی اشكال مختلف دارویی آن نیز در داروخانه‌های گیاهی بسیاری از كشورها موجود است.