آمونیوم دی کرومات | آزمایش کوه آتشفشان

آمونیوم دی کرومات | آمونیوم دی کرومات یک ماده معدنی می باشد که در آزمایش گوه آتشفشان یا همان تجزیه آمونیوم دی کرومات مورد استفاده قرار می گیرد. در ادامه به این توضیح این مطالب می پردازیم.

آمونیوم دی کرومات یک ماده ی معدنی بلوری نارنجی رنگ با فرمول (NH4)2Cr2O7 می باشد که این نمک گاهی با کوه آتشفشان شناخته می شود. زیرا در آزمایش کوه اتشفشان کاربرد دارد.
آمونیوم دی کرومات در فشفشه ها به طور وسیع مورد استفاده قرار می گیرد. این روزها آمونیوم دی کرومات در رادیوگرافی نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
آمونیوم دی کرمات به هنگام حرارت دادن تجزیه می شود یعنی همان واکنشی که در آزمایش کوه اتشفشان روی می دهد. واکنش تجزیه ی آمونیوم دی کرومات به صورت زیر است:
(NH4)2Cr2O7(s) → Cr2O3(s) + N2(g) + 4H2O(g)

درواقع از تجزیه ی آمونیوم دی کرومات نارنجی رنگ، گاز نیتروژن ، آب به صورت بخار و جسم سیاه رنگ اکسید کروم به دست می آید.
Cr2O3 جامدی سیاه رنگ است و بقیه ی محصولات هم که گاز هستند. به همین دلیل بعد از انجام واکنش تجزیه، نمک نارنجی رنگ به ماده ای سیاه رنگ تبدیل می شود.
آمونیوم دی کرومات سمی و خورنده است.

آزمایش کوه آتشفشان
وسایل و مواد مورد نیاز:
بشر بزرگ، کپسول چینی، آمونیوم دی کرومات 50 گرم به شکل خرد شده، ورقه یا مقوای بزرگ، الکل، پنبه، کبریت، پنس

طرز انجام آزمایش:
ابتدا مقداری آمونیوم دی کرومات را وزن کرده و بعد به صورت تپه ای در داخل کپسول چینی در می آوریم. کبریت را روشن می کنیم وآنرا کاملاً داخل نوک تپه میکنیم. اگر درصد خلوص آمونیوم دی کرومات بالا باشد قاعدتاً باید واکنش صورت بگیرد اما اگر با درصد خلوص پایین باشد با نزدیک کردن کبریت هم واکنش صورت نمیپذیرد بنابر این کمی پنبه را با پنس گرفته و به الکل آغشته کرده و آتش میزنیم. با نزدیک کردن پنبه ی افروخته شده به تپه ی آمونیوم دی کرومات می بینیم که این بار واکنش صورت می گیرد. منظره ی جالبی پدیدارمی شود در عین ناباوری می بینیم که تپه ی ساخته شده از بالا به سمت داخل بازاویه ی قائم شروع به واکنش می کند و پس از چند لحظه این چنین مشاهده میشود دقیقاً برعکس حالت اولیه این بار از داخل شروع به بیرون انداختن مواد تجزیه شده می کند و به عبارت دیگر مانند کوه آتشفشان فوران می کند و تا حدوداً یک الی یک و نیم متری مواد را به اطراف می پاشد. با دیدن این صحنه برای جلوگیری از پرتاب مواد به بیرون از محوطه از یک بشر بزرگ استفاده می کنیم. فوراً بدون هیچ درنگی بادیدن صحنه ی بالا بشر را سرو ته کرده و به آرامی روی کپسول چینی می گذاریم تا از فوران جلوگیری کنیم. با اینکه بشر روی محیط واکنش قرار گرفته است ولی بازهم واکنش ادامه می یابد (پس واکنش به اکسیژن نیاز ندارد) و پس از مدتی روی بشر قطرات بخار آب را مشاهده می کنیم (پس یکی از محصولات واکنش آب است).