سالگرد جهان پهلوان تختی

سالگرد جهان پهلوان تختی | امروز 17 دی پنجاهمین سالگرد غلامرضا تختی،کشتی گیر ایرانی است. کسی که نامش مترادف مردی و پهلوانی و ازخودگذشتگی است. در ادامه به شرحی از زندگی و مرگ وی اشاره شده است.

غلامرضا تختی پنجم شهریور ١٣٠٩ در محله «خانی آباد تهران» به دنیا آمد و در سال ١٣٣٠ در وزن ششم (٧٩ کیلوگرم) به عضویت تیم ملی درآمد. او در نخستین دوره مسابقه های کشتی آزاد قهرمانی جهان (هلسینکی، ١٩٥١) با وجود آنکه هنوز ٢١ سال داشت، نایب قهرمان جهان شد. مسابقات سال ١٩٥١ هلسینکی (فنلاند) برای تختی آغاز راهی بود که در ١٥ سال آینده با کسب ده ها پیروزی و فتح سکوهای متعدد قهرمانی در بزرگ ترین میادین بین المللی کشتی ادامه یافت. در کارنامه پرافتخار این کشتی گیر ممتاز ایران و جهان هفت طلا و نقره المپیک و جهان دیده می شود و او سال ها پرافتخارترین ورزشکار ایران بود. تختی در المپیک ۱۹۵۶ ملبورن به همراه امام علی حبیبی نخستین مدال های طلای تاریخ ورزش ایران در بازی های المپیک را کسب کرد و در پایان قرن گذشته در فهرست برترین های قرن فیلا در جایگاه سیزدهم قرار گرفت. تختی در المپیک ١٩٥٢ هلسینکی در نخستین حضور خود در المپیک با کسب شش پیروزی و قبول یک شکست در برابر «دیوید جیما کوریدزه» از شوروی صاحب نشان نقره شد. تختی در دومین دوره مسابقات جهانی که در خرداد ١٣٣٣ (١٩٥٤) در توکیو برگزار شد، در وزن هفتم (٨٧ کیلوگرم) به رقابت پرداخت که با وجود پیروزی های درخشان و شایستگی فراوانی که از خود بروز داد، با قبول یک شکست غیرمنتظره در برابر «وایکینگ پالم» سوئدی از راهیابی به فینال بازماند و در نهایت عنوان چهارمی این وزن را به دست آورد. در بازی های المپیک ملبورن (استرالیا) که در آذر ١٣٣٥ (١٩٥٦) برگزار شد تختی یک بار دیگر در وزن هفتم (٨٧ کیلوگرم) به میدان رفت و با شکست تمامی حریفان، نخستین نشان طلای خود را به گردن آویخت. جهان پهلوان تختی در اسفند همان سال با غلبه به مرحوم حسین نوری به مقام پهلوانی ایران دست یافت و صاحب بازوبند شد و در سال های ١٣٣٦ و ١٣٣٧ نیز این عنوان را تکرار کرد. قهرمان المپیک ملبورن در سال ١٩٥٨ در بازی های آسیایی توکیو و مسابقات قهرمانی جهان در صوفیه به ترتیب نشان های طلا و نقره این رقابت ها را به گردن آویخت و در مهر سال ١٣٣٨ (١٩٥٩) در چهارمین دوره مسابقات کشتی آزاد قهرمانی جهان که در تهران برگزار شد، با قهرمانی اش سومین مدال جهانی خود را کسب کرد. این نخستین طلای جهانی تختی بود. در هفدهمین دوره بازی های المپیک (ایتالیا، ١٩٦٠) تا مکان پنجم رده بندی سقوط کرد. تختی کاپیتان تیم ملی که در این رقابت ها در وزن هفتم به میدان رفته بود، پس از پیروزی در پنج دیدار در مسابقه نهایی با قبول شکست در برابر «عصمت آتلی» از ترکیه به گردن آویز نقره دست یافت. مسابقه های قهرمانی جهان در یوکوهامای ژاپن میدانی فراموش نشدنی برای کشتی ایران بود. تیم ملی کشتی آزاد کشورمان پس از حضور در هشت دوره مسابقات المپیک و جام جهانی در رقابت های جهانی ١٩٥٩ ژاپن، پرافتخارترین حضور خود در تاریخ کشتی را رقم زد و با دریافت پنج نشان طلا، یک نشان نقره، یک نشان برنز و یک عنوان پنجمی به مقام قهرمانی کشتی آزاد جهان دست یافت. جهان پهلوان تختی که در این مسابقات در وزن ٨٧کیلوگرم به مصاف حریفان رفته بود، با حضوری مقتدرانه آخرین مدال طلای خود را به گردن آویخت. در فاصله سال های ١٩٦٢ تا ١٩٦٦، جهان پهلوان تختی با وجود سن بالا همچنان عضو تیم ملی ایران بود. اما فقط در بازی های المپیک ١٩٦٤ توکیو شرکت کرد که در این دیدار با بداقبالی از کسب چهارمین نشان المپیک خود بازماند و به عنوان چهارمی جهان اکتفا کرد. البته جانشینان تختی در مسابقات جهانی صوفیه (١٩٦٣) و منچستر (١٩٦٥) از دریافت حتی یک امتیاز در وزن هفتم ناموفق بودند، این امر در کنار عشق وافری که ملت ایران به جهان پهلوان داشتند، موجی از درخواست های مردمی و مطبوعاتی برای حضور مجدد تختی در رقابت های جهانی را برانگیخته بود. پهلوان ٣٦ ساله ایران با وجود نداشتن آمادگی کافی و گذشتن از مرز بازنشستگی شرکت در مسابقه های جهانی ١٩٦٦ (تیر ١٣٤٥) تولیدو را پذیرفت. تختی که بی امید و زیر سایه کارشکنی ها به مصاف جوانان جویای نام رفته بود، متاسفانه با بدترین قرعه ممکن نیز مواجه شد، به طوری که پس از پیروزی پنج بر صفر در مقابل حریفی از مجارستان به مصاف «الکساندر مدوید» و «احمد آئیک» (نفرات اول و دوم این دوره از رقابت ها) رفت و با قبول شکست در برابر آنها برای همیشه با صحنه کشتی خداحافظی کرد. او چهار ماه پس از بازگشت از آخرین سفر خود (تولیدو، ۱۹۶۶) در آبان سال ۱۳۴۵ زندگی مشترک خود را با همسرش آغاز کرد. ‏هنوز چهار ماه از تولد بابک، فرزند تختی، نگذشته بود که در روز ١٧دی ١٣٤٦خبر هولناکی منتشر شد: مرگ جهان پهلوان.