آیا عیسی مسیح همه دردها را شفا میدهد؟

امام صادق(ع) بر اساس روایتی عیسی(ع) را عاجز از درمان یکی از خصلت های شخصیتی معرفی کرد. امام صادق(ع) در روایتی قابل توجه فرمود: هرکس نسبت به خود و نظرش عُجب داشته باشد، هلاک می شود.

دین مبین اسلام و آموزه های آن همواره راهگشای بسیاری از معضلات فردی و اجتماعی جهان اسلام بوده است، اما بخش عمده این آموزه ها مربوط به مباحث اخلاقی است که دایره وسیعی از آیات قرآن و روایات اهل بیت(ع) را در بر می گیرد.

در این بخش به یکی از بیماری های اخلاقی به نام «عُجب» می پردازیم که ممکن است بیش از همه اقشار، اهل علم را در بر گیرد. علما در تعریف عُجب دو تعریف را ارائه داده اند: 1ـ عُجب عبارت است از بزرگ شمردن عمل صالح و زیاد شمردن آن و شاد شدن و ابتهاج کردن به آن و خود را از حد تقصیر خارج دانستن. 2ـ خوشحال بودن از برخورداری از نعمت الهی؛ با این توضیح که علمای اخلاق مسرور شدن به نعمت را که با تواضع و فروتنی کردن از برای خدا و شکر ذات مقدس حق کردن بر این توفیق و طلب زیاده کردن همراه باشد، عجب و خودپسندی نمی دانند.

امام صادق(ع) در روایتی قابل توجه فرمود: هرکس نسبت به خود و نظرش عُجب داشته باشد، هلاک می شود. حضرت عیسی بن مریم (علیه السلام) گفت: من بیماران را مداوا کردم و به اذن خداوند شفایشان دادم؛ کور مادرزاد را به اذن خدا بینا کردم. مردگان را به اذن خدا زنده کردم، (اشاره به آیه110 مائده) ولی وقتی می خواستم شخص احمق را معالجه کنم، نتوانستم او را اصلاح کنم. پرسیدند: احمق کیست؟ حضرت عیسی(ع) پاسخ داد:خود رأیِ خودپسند؛ کسی که:

1ـ همه فضایل را برای خود می داند.
2ـ هیچ عیبی در خود نمی بیند.
3ـ هر چه حق و حقوق است برای خودش می داند.
4ـ برای دیگران نسبت به خود، حقی قائل نیست.

این همان احمق است که برای درمان او، هیچ راهِ چاره ای وجود ندارد!



متن اصلی حدیث:

قَالَ الصَّادِقُ(ع): مَنْ أُعْجِبَ بِنَفْسِهِ هَلَکَ وَ مَنْ أُعْجِبَ بِرَأْیِهِ هَلَکَ وَ إِنَّ عِیسَی ابْنَ مَرْیَمَ (ع) قَالَ: دَاوَیْتُ الْمَرْضَی فَشَفَیْتُهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ أَبْرَأْتُ الاکْمَهَ وَ الابْرَصَ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ عَالَجْتُ الْمَوْتَی فَأَحْیَیْتُهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ عَالَجْتُ الاحْمَقَ فَلَمْ أَقْدِرْ عَلَی إِصْلاحِهِ فَقِیلَ یَا رُوحَ اللَّهِ وَ مَا الاحْمَقُ قَالَ الْمُعْجَبُ بِرَأْیِهِ وَ نَفْسِهِ الَّذِی یَرَی الْفَضْلَ کُلَّهُ لَهُ لا عَلَیْهِ وَ یُوجِبُ الْحَقَّ کُلَّهُ لِنَفْسِهِ وَ لا یُوجِبُ عَلَیْهَا حَقّاً فَذَاکَ الاحْمَقُ الَّذِی لا حِیلَهَٔ فِی مُدَاوَاتِهِ. (الاختصاص ، صفحه 221)

تسنیم