شرایط اعطای آزادی مشروط چیست؟

آزادی مشروط تنها به محکومی اعطا می شود که برای اولین بار و به علت جرمی به مجازات حبس محکوم شده باشد. در نتیجه، هرگاه محکوم، دارای سابقه محکومیت به مجازات حبس باشد، نمی تواند از مزیت آزادی مشروط استفاده کند. قانونگذار بدون توجه به نوع جرم ارتکابی مجرم، تنها «مجازات حبس» را پایه اعطای آزادی مشروط قرار داده است.

اجرای قسمتی از مجازات زندان: از دیگر شرایط آزادی مشروط، گذراندن دو ثلث مجازات در جرایمی که کیفر قانونی آنها بیش از 3 سال حبس است و گذراندن نصف دوران محکومیت در جرایمی که کیفر قانونی آنها تا 3 سال حبس در نظر گرفته شده، است.


حسن اخلاق و رفتار: شرط دیگر اعطای آزادی مشروط این است که مجرم در مدت اجرای مجازات، مستمراً حسن اخلاق نشان داده باشد. این روش از نظر قانونگذار به معنای اصلاح محکوم تلقی شده و او را مستحق استفاده از آزادی مشروط می کند. البته معیار سنجش حسن اخلاق در قانون مشخص نشده است و به نظر می رسد که رعایت مقررات زندان، ملاک تشخیص حسن اخلاق از ضد اخلاق باشد.


پیش بینی عدم تکرار جرم: از دیگر شروط اعطای آزادی مشروط آن است که بتوان اطمینان حاصل کرد که محکوم پس از آزادی از زندان، دیگر بار مرتکب جرمی نخواهد شد.


جبران ضرر و زیان مدعی خصوصی یا بزه دیده: آخرین شرط اعطای آزادی مشروط این است که محکوم تا آنجا که استطاعت دارد، ضرر و زیانی را که مورد حکم داگاه یا مورد موافقت مدعی خصوصی واقع شده، بپردازد یا قرار پرداخت آن را بدهد و در مجازات حبس توأم با جزای نقدی، مبلغ مزبور را بپردازد یا با موافقت مقام قضایی ترتیبی برای پرداخت داده باشد.