دانش هسته‌ای، نمادی از استقلال سیاسی

بیستم فروردین، روز ملی فناوری هسته‌ای نماد و نشانه‌ای است برای پاسداشت استقلال علمی کشور در دستیابی به فناوری‌‌های روز و پیشرفت در مسیر رسیدن به‌امکاناتی تازه برای زندگی بهتر و این میراث گرانبهایی است که با وجود همه سنگ‌اندازی‌ها و مانع‌تراشی‌ها به‌دست آمده و مردم کشورمان همچنان از آن دفاع می‌کنند.

بیستم فروردین، روز ملی فناوری هسته‌ای نماد و نشانه‌ای است برای پاسداشت استقلال علمی کشور در دستیابی به فناوری‌‌های روز و پیشرفت در مسیر رسیدن به‌امکاناتی تازه برای زندگی بهتر و این میراث گرانبهایی است که با وجود همه سنگ‌اندازی‌ها و مانع‌تراشی‌ها به‌دست آمده و مردم کشورمان همچنان از آن دفاع می‌کنند.

هرچند برخورداری از دانش هسته ای و امکان تولید انرژی صلح آمیز هسته ای به خودی خود یک دستاورد مهم تلقی می شود، اما آنچه باعث شده است تا ورای همه هزینه های مادی، به لحاظ سیاسی نیز از این فناوری دفاع شود، تبدیل آن به نمادی برای حفظ استقلال ملی است که در واقع یکی از مهم ترین شعارهای انقلاب اسلامی به شمار می رود.

اکنون ۳۵ سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی، حفظ دستاوردهای هسته ای کشور نشان از آن دارد که آرمان های انقلابی همچنان پویایی خود را حفظ کرده و مورد توجه مردم و مسئولان است.

بی تردید در جهان امروز که با تکیه بر رسانه ها و شبکه های اجتماعی، تغییر نگاه افکارعمومی، پیچیدگی های خاص خود را دارد، برای حفظ یک دستاورد ملی که با مخالفت قدرت های بزرگ روبه روست، باید از تاکتیک های متنوع و متکثری بهره برد که بتواند منافع کشور را حفظ کرده و در عین حال در راستای منافع ملی تعریف شود.

بر همین اساس، دولت یازدهم با تکیه بر راهبرد نرمش قهرمانانه و با استفاده از دیپلماسی، به دفاع از دستاوردهای هسته ای کشورمان پرداخته و بدون عقب نشینی از موضع توسعه این فناوری، تلاش کرده است تا به برخی بهانه تراشی های خارجی در مسیر رشد فناوری هسته ای در کشور پایان دهد.

هرچند گام های لازم برای مراقبت از این فناوری در چارچوب مذاکرات در حال انجام، هنوز به طور کامل برداشته نشده است، اما هم دیپلمات های حاضر در فرآیند مذاکرات و هم کشورهای ۵+۱ بخوبی می دانند که ادامه روند برخورداری ایران از فناوری صلح آمیز هسته ای حالا دیگر یک مطالبه عمومی است که فرجام آن تابع تغییر دولت ها نبوده و به عنوان یکی از نمادهای حفظ استقلال کشور مورد دفاع همه گروه های سیاسی و شهروندان کشورمان است.

با این همه نباید از یاد برد که مراقبت از سرمایه گرانبهایی چون دانش تولید انرژی هسته ای، به چند تاسیسات شناخته شده محدود نبوده و باید همه مراکز علمی و تحقیقاتی را در بر گرفته و با حمایت از پژوهش های دانشجویان و استادان، روند تولید علم را چنان متکثر کرد که دیگر هیچ کشور خارجی گمان نبرد با توقف فعالیت یک مرکز تحقیقاتی می تواند توسعه علمی ایران را متوقف کند.

این همان روندی است که در سال های اخیر با تبدیل کشورمان به یک قطب اثرگذار تولید علم در سطح منطقه طی شده و به نظر می رسد سرمایه گذاری بیشتر دولت در این عرصه در کنار پیگیری دیپلماسی فعالانه هسته ای، خواهد توانست موجب دفاع از ثمره خون شهدای هسته ای و دیگر دانشمندانمان به بهترین شکل شود.

مصطفی انتظاری هروی