ما مجبوریم یا مختار؟

گپی با بهرنگ علوی بازیگر فیلم «دربند»

بهرنگ علوی، بازیگر جوان سینما و تلویزیون جزو بازیگرانی است که برای حرفه‌اش اهمیت و ارزش قائل است و بازیگری با این تفکر و رویکرد، هر نقشی را بازی نمی‌کند. با او درباره «دربند» و مساله جبر و اختیار در زندگی گفت‌وگو کرده‌ایم...


▪ «بهرنگ» در فیلم«دربند» چه فرجامی دارد؟

برای سرنوشت بهرنگ کارگردان پایان بازی را در نظر داشت. در انتها می‌بینیم بهرنگ دوباره در همین شهر شلوغ به حال خودش رها می‌شود و زمانی که در بنگاه درصد اجاره ملک به نازنین را از صاحب بنگاهی می‌گیرد، با تنها وسیله‌ای که به خانه برده بود (ریسیور) در حال بازگشت نشان داده می‌شود و به نوعی فقط مالش را سفت می‌چسبد تا بتواند به بقایش ادامه دهد. او فکر می‌کند که دارد در جامعه‌ای زندگی می‌کند که هرکس به فکر خودش است و فضای بی‌اعتمادی حاکم است. در پایان فیلم حس می‌کنیم که نباید ساده از کنار هم عبورکنیم.

▪ آیا عشق‌اش به سحر واقعی است؟

قضیه عشق بهرنگ در تداوم همان برخورد و مواجهه جامعه و آدم‌هایش است. اگر شکل دوست داشتن منصور را در فیلم «نفس عمیق» یادتان باشد دوست داشتنی بود که با یک نگاه به وجود آمده بود و منصورکه سادگی خودش را دارد، تلاش زیادی می‌کند که به هدفش برسد اما توفیقی نمی‌یابد. به‌نظرم بحران اجتماعی برای یک پسر در زندگی‌اش در جامعه شهری از ۲۰ سالگی آغاز می‌شود، بنابراین منصور «نفس عمیق» تبدیل به بهرنگ فیلم «دربند» بعد از گذشت ۱۰ سال شده اما بهرنگ حالا زرنگ شده و علاقه دارد زندگی بسامانی داشته باشد و اگر سحر نمی‌رفت، با او زندگی می‌کرد.

▪ انتخاب‌ها در زندگی آدم‌ها چقدر تعیین‌کننده است؟

زندگی کلا جبر و اختیار است. اینکه من در کدام سرزمین و چه خانواده‌ای به دنیا بیایم و جنسیت‌ام چه باشد همگی جبر است. از این به بعد اختیار حاکم می‌شود. هر انسانی در زندگی‌اش سه مرحله بزرگ پیش رو دارد؛ تولد، ازدواج و مرگ. تولد و مرگ، اولین و آخرین جبر است و ازدواج انتخاب ماست. خیلی مسائل در زندگی شبیه به این مساله است. انتخاب کار و شغل و تصمیم‌گیری درباره مسائل کوچک و بزرگ زندگی با انتخاب‌هایمان در ارتباط است. محیط و آدم‌های پیرامون خواسته و ناخواسته، روند تاثیرگذاری در زندگی ما دارند.

▪ فکر می‌کنید تماشای «دربند» برای جوان‌ها در تصحیح ادامه راهشان در زندگی و انتخاب‌های درست تاثیرگذار است؟

بله، فکر می‌‌کنم چنین خاصیت و کارکردی دارد. دربند، فیلمی نیست که مخاطب با یکبار دیدن بتواند همه معانی آن را متوجه بشود.