افزایش قیمت ها از کالا ها تا کرایه ها

قیمت ها روز به روز افزایش می یابد و دولتمردان تنها قول کنترل قیمت ها را می دهند و گاهی هم افزایش قیمت ها را تکذیب می کنند و در مواردی هم که افزایش قیمت ها به حدی مشهود است که نمی …

قیمت ها روز به روز افزایش می یابد و دولتمردان تنها قول کنترل قیمت ها را می دهند و گاهی هم افزایش قیمت ها را تکذیب می کنند و در مواردی هم که افزایش قیمت ها به حدی مشهود است که نمی توان آن را تکذیب کرد، تنها با ذکر مواردی، آن را توجیه می کنند. البته پس از اجرای طرح هدفمند کردن یارانه ها و افزایش قیمت حامل های انرژی به ویژه گاز، برق، آب، بنزین و گازوئیل، طبیعی بود که قیمت های تمام شده کالا های تولیدی افزایش خواهد یافت و از این موضوع گریزی نیست. هرچند دولت تلا ش کرد به هرقیمت ممکن و به صورت دستوری، قیمت ها را در سه ماهه پایانی سال گذشته کنترل کند اما طی همان مدت، اگر هم قیمت کالا ها افزایش نیافت، حجم کالا ها کاهش یافت. به عنوان مثال اگرچه شاهد افزایش قیمت ماست یا کنسروها نبودیم اما حجم مواد موجود در ظروف، کاهش یافت تا کاهش حجم مواد غذایی، به طور موقت، جایگزین افزایش قیمت شود. با پایان سال، دیگر امکان مقابله با افزایش قیمت نبود و به مرور شاهد گران شدن کالا های مختلف بودیم.
لبنیات از جمله مواد غذایی بود که هرچند قطع زمانی مختلف- که آخرین مقطع آن هفته گذشته بود- با افزایش قیمت مواجه شد.
در مورد سایر کالا ها هم افزایش قیمت مشهود بود. اما آنچه طی ده روز اخیر در قالب افزایش کرایه وسایل حمل ونقل عمومی شاهد بودیم، موضوعی عجیب و بی سابقه بود چرا که به طور ناگهانی به جای ۱۵ درصد، بین ۵۰ تا ۱۰۰ درصد کرایه وسایل حمل ونقل عمومی از جمله اتوبوس، تاکسی و مترو افزایش یافت. این افزایش قیمت، در مورد کرایه اتوبوس های شهری مشهودتر بود به طوری که در برخی خطوط،کرایه ها دوبرابر شد و مردم را شوکه کرد. بدین ترتیب فردی که پیش از این، روزانه ۲۰۰۰ تومان و ماهانه ۶۰۰۰۰ تومان کر ایه پرداخت می کرد، ناگهان مجبور شده روزانه ۴۰۰۰ تومان و ماهانه ۱۲۰۰۰۰ تومان بابت کرایه وسایل حمل ونقل عمومی کنار بگذارد. این در حالیست که حقوق کارمندان و کارگران حدود ۱۰ درصد افزایش یافته و نرخ تورم نیز بیش از میزان افزایش حقوق است و علی رغم تکلیف قانونی مجلس مبنی بر ضرورت افزایش حقوق کارمندان برمبنای نرخ تورم، نه تنها دولت این تکلیف را انجام نداده، بلکه در مقطع دیگری، شاهد افزایش بی سابقه قیمت کرایه حمل ونقل عمومی بودیم که فشارسنگینی به مردم و به ویژه قشر متوسط به پایین وارد می کند. البته این افزایش بی سابقه قیمت های حمل ونقل عمومی اگر با افزایش کیفی همراه بود شاید شهروندان چندان ناراضی نبودند اما متاسفانه قیمت ها به طور بی سابقه ای افزایش یافته اما هنوز شهروندان باید در مترو، درازدحام جمعیت له شوند و در اتوبوس ها به میله ها آویزان باشند و اگر هم بخواهند کمی ولخرجی کنند و با تاکسی در شهر تردد کنند در ساعات شلوغ صبح و عصر، مدت ها در کنار خیابان منتظر تاکسی باشند.
در چنین شرایطی، افرادی که از خودروی شخصی بهره مند هستند ترجیح می دهند با خودروی خود تردد کنند و عطای استفاده از ناوگان حمل ونقل عمومی را به لقای آن ببخشند. با وجود گذشت حدود دو هفته از افزایش بی سابقه کرایه ها هنوز پاسخ قانع کننده ای به مردم داده نشده است. اثرات هدفمند کردن یارانه به مرور زمان خود را نشان می دهد; اثراتی که به نظر می رسد، اقشار متوسط شهرنشین را بیش از اقشار ضعیف غیرشهرنشین و همچنین اقشار مرفه تحت فشار قرار می دهد و هیچ پاسخ قانع کننده ای هم به مردم داده نمی شود. قیمت ها هر روز گرانتر می شود، حقوق و درآمد، به نسبت مناسب افزایش نمی یابد و فشار به اقشار متوسط روزبه روز بیشتر می شود. اما به راستی چه کسی پاسخگوست؟

نویسنده : شهاب کاشفی