مانتوهای کوتاه در بازار مسلمانان

بازار مسلمانان حرمت دارد. آن قدر که اگر کالایی از آن خریدی حلال بودن و پاک بودن صد درصد است اصلا لازم نیست کاوش کنی و پی پاکی و حلیت کالا باشی، همین که یقین به خلاف آن نداری و کالا …

بازار مسلمانان حرمت دارد. آن قدر که اگر کالایی از آن خریدی حلال بودن و پاک بودن صد درصد است اصلا لازم نیست کاوش کنی و پی پاکی و حلیت کالا باشی، همین که یقین به خلاف آن نداری و کالا هم در بازار مسلمانان خرید و فروش می شود، می توانی با اطمینان خاطر، آن را بخری و مصرف کنی. این مسئله در فقه و حقوق اسلامی تصریح شده است. حالا با این فرهنگ سازی که شده و درست هم است، زنان به بازار می روند، لباس می خرند، می پوشند و مورد اعتراض قرار می گیرند، حال آن که اگر این لباس دارای اشکال شرعی است، نباید در بازار مسلمانان تولید شود، نباید توزیع شود و نباید امکان خرید و فروش آن فراهم باشد، نه این که لباس تولید بشود، تبلیغ بشود به فروش هم برسد، آن وقت فقط یقه مصرف کننده را بگیریم. به هر روی این لباس یا اشکال دارد یا ندارد، اگر دارد باید جلوی آن از سرچشمه گرفته شود و اجازه تولید نیابد، اگر هم اشکال ندارد، چرا باید جلوی مصرف کننده را گرفت؟در مثل مناقشه نیست، پس می توان گفت وقتی پرداختن به مواد مخدر جرم است، تولید، تجارت، توزیع و مصرف آن هم اقدامی مجرمانه قلمداد و با آن برخورد می شود. هیچ کس هم حرفی نمی زند، حتی همان قاچاقچی که به خاطر حمل آن مواد تا پای دار می رود، اصلا او را و هیچ کس را حرفی نمی رسد، هر نوع اقدام غیرقانونی درباره مواد مخدر جرم است و مجازات دارد. نمی شود، تولید و توزیع و فروش آن آزاد باشد، اما فقط مصرف آن جرم تلقی شود.
دیگر کالاهای ممنوعه هم همین حکم را دارد. کسی هم نمی تواند مخالفت کند، در بازار مسلمانان و «سوق المسلمین» هم آشکارا عرضه نمی شود. کسی هم جز مجرمان به سراغ آن نمی رود، اما حکایت پوشش و حجاب و لباس هایی که در بازار عرضه می شود چنین نیست پس نمی توان انتظار داشت کسی این لباس ها را نپوشد، وقتی بازار از این نوع لباس ها چنان پر است که عرصه را بر لباس هایی که ما متناسب و استاندارد برای زن مسلمان می دانیم تنگ کرده است، توقع نخریدن و نپوشیدن آن چندان منطقی به نظر نمی رسد. اگر می خواهیم برخوردها منطقی شود، باید با ارائه الگوهای جایگزین امروزی جامعه پسند که سلیقه مصرف کننده را هم اقناع کند، فضا را برای ارائه لباس های ناسازگار با الگوی رفتاری و اجتماعی اسلام تنگ کنیم و عرصه را از آنان باز بستانیم و الا صرف برخورد با مصرف کننده، چندان جوابگو نخواهد بود. نگاه به بازار، پوشش و رفتار شهروندان نشانگر این جوابگو نبودن اقدامات انجام شده است که اگر جوابگو بود، قصه به این گره ها دچار نمی شد، که وضع پوشش گاه تا «بد پوششی» هم پیش برود و در خیابان ها شاهد اوضاعی باشیم که افسوس را از جان بر می آورد و ببینیم با خرید این «مدل های عریان» هم پول به جیب افرادی می ریزیم که با بدن و نگاه دیگران تجارت می کنند و هم آبرو می بازیم بر سر کوچه و بازار و این تلخ قصه ای است که نیازمند شیرینی عملیاتی شدن قانون «عفاف و حجاب اسلامی» و فرهنگ ایرانی است، چه در فرهنگ ایرانی هم برهنگی معنا ندارد، بد پوششی هم معنا ندارد، این بازار عرضه و تقاضا هم معنا ندارد. معنا یافتن این بازار یعنی دوری از فرهنگ ملی و دینی پس تامل کنیم در رفتار خویش و تامل کنند متولیان، به ویژه کسانی که درباره اجرای طرح عفاف و حجاب مسئولیت مستقیم دارند، از جمله مسئولان اجرایی ...

رهگذر