آنتن های سه کاره

شبکه های بی سیم در حال گسترش به فراتر از اتاق مجاور (یا از طبقه پایین به طبقه بالا) است. تعیین کنندگان استانداردها نگاه خود را به باندهای استفاده نشده تلویزیونی دوخته اند تا شبکه …

شبکه های بی سیم در حال گسترش به فراتر از اتاق مجاور (یا از طبقه پایین به طبقه بالا) است. تعیین کنندگان استانداردها نگاه خود را به باندهای استفاده نشده تلویزیونی دوخته اند تا شبکه های منطقه یی را ایجاد کنند. سازندگان آنتن ها به نوبه خود امیدوارند جایگاه های ارائه خدمات بی سیم را به راحتی در خودروها، تلفن های همراه و سایر قطعات مشابه قرار دهند.
معمولی ترین شبکه ها که براساس فناوری وای فای ساخته شده است، فقط در حدود ۱۰۰ متری منبع خود می تواند تشعشع کند، که در مقایسه با گستره چند کیلومتری برای فرکانس های بین ۵۴ و ۸۶۲ مگاهرتز خیلی کوچک است. فرکانس های پایین تر با افت کمتری منتشر می شود و از لحاظ نفوذپذیری در ساختمان ها و از لحاظ قابلیت ارسال به نقاط خارج از خط دید، بهتر عمل می کند. به همین دلیل فرکانس های پایین تر از یک گیگاهرتز برای شبکه های بی سیم دوربرد بهتر از فرکانس های ۴/۲ گیگاهرتز یا بالاتر از آن است که در شبکه های بی سیم کنونی مورد استفاده قرار می گیرد. در سال ۲۰۰۲ کمیسیون ارتباطات فدرال، مشاوره با متخصصان بخش خصوصی را در مورد عملی بودن انتشار امواج شبکه های بی سیم در مورد فرکانس های استفاده نشده تلویزیونی آغاز کرد. دسترسی به این فرکانس ها به معنای رشد زیادی در خدمات بی سیم محسوب می شود.
به منظور هموار کردن راه برای بی سیم UHF، انجمن مهندسان برق و الکترونیک (IEEE) یک گروه کاری را تشکیل داد تا استانداردهای لازم برای به کارگیری بی سیم در کانال های UHF توسعه یابد. این گروه که ریاست آن بر عهده «کارل استیونسون» (یکی از پیشگامان استانداردسازی بی سیم در امریکا) بود، ماموریت ایجاد استاندارد با عنوان ۸۰۲-۲۲ را برعهده داشت که مشخص می کند چگونه فرستنده ها و گیرنده های بی سیم باید هماهنگ باشد تا تداخلی با یکدیگر یا با ایستگاه های تلویزیونی به وجود نیاید. ایده کلی آن است که از فناوری جدیدی به نام «رادیوی باهوش» استفاده کنیم که قادر به حس کردن محیط طیفی است. ایستگاه های پایه و ترمینال های کاربری، وجود ضروری هر کانال را چک می کند و در جست وجوی یک کانال باز یا تنظیم سطوح توان برمی آید تا آنها با سیگنال اصلی تداخل نکنند. گروه «استیونسون» که به طور نزدیکی با ایستگاه های تلویزیونی و سایر کاربران دارای مجوز کار می کند، امیدوار است نتیجه کار خود را تا اوایل سال ۲۰۰۷ ارائه دهد. آنگاه FCC (کمیته کمیسیون ارتباطات فدرال) باید مقررات نهایی را برای فرکانس ها و توان های فرستنده تدوین کند در صورتی که قبلاً این کار را انجام نداده است.
با رشد سریع خدمات بی سیم، تولیدکنندگان باید دریابند چگونه آنها را در یک دستگاه ترکیب کنند. روشی که بدیهی به نظر می رسد، استفاده از چند آنتن است. اما سازندگان آنتن های فراکتال شکل تصور می کنند یک آنتن تکی نیز می تواند همه این کارها را انجام دهد. فراکتال ها، شکل ها را به گونه یی انشعاب می دهند که در تمام مقیاس ها مشابه به نظر می رسد. آنها منحنی خیلی بزرگی را در یک فضای کوچک شکل می دهند. آنتن های فراکتال مانند چند آنتن شلاقی معمولی که دارای طول های مختلفی بوده و به هم پیچیده شده است، رفتار می کند. این روش به آنتن ها امکان دریافت چند باند فرکانسی متفاوت را می دهد.
در سال ۲۰۰۲ یک طراح اسپانیایی آنتن های فراکتال با یک ارائه دهنده خدمات بی سیم شریک شد تا این فناوری را به وسایل نقلیه گسترش دهد. این طراح که «فراکتوس» نام داشت، آنتن ها را برای وسایل مختلف (از قبیل سیستم های بازی و تلفن های همراه) ارائه می دهد. سازمان سیستم های آنتن فراکتال مستقر در امریکا این آنتن ها را برای امور دفاعی و کاربردهای دیگر عرضه می کند. این شرکت که آنتن های پیشرفته خودکار (A۳) نام دارد، آنتن های فراکتال را برای کمپانی های مختلف در اروپا و امریکا عرضه می کند. این شرکت دو آنتن تولید می کند که می توان آنها را در آینه کنار خود جا داد. این دو شامل یک آنتن رادیویی کوچک AM/FM و یک آنتن سه منظوره است که شامل رادیو، تلفن همراه GSM و یک جی پی اس است.


ترجمه؛ محسن جوادی