مردی که «شکست» را از دایره لغاتش حذف کرد

تا می شنویم بچه ای از مدرسه اخراج شده و معلمان حاضر به پذیرفتن این شاگرد در مدرسه نیستند، با اطمینان صددرصد رأی را به تنبلی یا بی تربیتی این شاگرد می دهیم و با خود می گوییم غیر …

تا می شنویم بچه ای از مدرسه اخراج شده و معلمان حاضر به پذیرفتن این شاگرد در مدرسه نیستند، با اطمینان صددرصد رأی را به تنبلی یا بی تربیتی این شاگرد می دهیم و با خود می گوییم غیر از تنبلی و بی انضباطی مگر علت دیگری هم می تواند وجود داشته باشد که شاگردی از مدرسه اخراج شود
● بالاخره ادیسون زرنگ بود یا تنبل
حتماً شنیده اید که ادیسون (مخترع برق) هم جزو شاگردهایی بود که از مدرسه اخراج شد، برای همین هم مادرش در خانه به او درس می داد. لابد با خود می گویید ادیسون جزو شاگردان تنبل بوده، چطور توانسته این همه چیز از جمله برق را اختراع کند.
ولی نه! باید خدمت شریفتان عرض کنم که این آقای ادیسون، آنقدر باهوش و زرنگ بود که معلمان نمی توانستند به سؤال های او جواب بدهند و صلاح را بر این دیدند که ادیسون را اخراج کنند تا از شر سؤال های او راحت شوند.
جریان اخراج ادیسون از مدرسه از این قرار بود که یک روز مدیر مدرسه ادیسون رفت وسط حیاط مدرسه ایستاد و از ته دلش فریاد زد که یا جای من اینجاست یا جای این بچه تنبل و بی تربیت که هر روز یک بلا سر یکی از بچه ها می آورد.
از آنجا که یک مدرسه بدون مدیر اداره نمی شود ، در یک جلسه مسئولان تصمیم گرفتند ادیسون را اخراج کنند و بشریت را از مزاحمت های او نجات دهند! آنها یک فهرست بلندبالا از مزاحمت های این بچه تهیه و تقدیم پدر و مادرش کردند.
به نظر من اگر می خواستیم حق را به کسی بدهیم، حق با همه بود جز با ادیسون چون این بچه از هر کسی برای انجام آزمایش هایش استفاده می کرد.
یکی از مزاحمت های آقای ادیسون این بود که یک روز مقدار زیادی بی کربنات سدیم (جوش شیرین) را به یکی از دوستانش خوراند تا گازی که در معده اش به وجود می آید او را مانند بالونی که از هوای سبک پر می شود به هوا بلند کند! پسر بیچاره آنقدر جوش شیرین خورد که نزدیک بود بمیرد. بعد از این ماجرا ادیسون تا مدت ها جرأت نداشت از خانه بیرون برود چون پدر آن پسر به دنبال ادیسون بود تا او را مثل یک بالون به هوا بفرستد!
از شاهکارهای دیگر ادیسون در کودکی این بود که اوتصمیم گرفت موی گربه را به هم بمالد تا الکتریسیته ساکن تولید شود. او دم گربه بیچاره را به سیمی بست ولی گربه تمام دق دلی اش را سر ادیسون خالی کرد و تا آنجایی که توانست به صورت ادیسون چنگ زد. ولی باز این ادیسون کوتاه نمی آمد و هر جور بود می خواست نامش در تاریخ ثبت شود و از همه مهم تر به جامعه بشریت خدمت کند. مادر ادیسون همیشه از او حمایت می کرد، به خاطر همین آزمایشگاهی در زیرزمین خانه برای ادیسون درست کرده بود. هر بار که با صدای انفجار ناشی از آزمایش های ادیسون خانه می لرزید، پدر ترکه ای بر می داشت تا پسر غیرعادی خود را تنبیه کند اما مادر، او را آرام می کرد و اطمینان می داد که پسرشان به درستی می داند چه می کند. پشتیبانی و حمایت های مادر ادیسون که پس از تجربه و آزمایش تنها معلم او بود موجب شد بالاخره او کار خودش را بکند و در سال ۱۹۰۳ اختراع بزرگی را که همان «برق» بود به ثبت برساند.
اگر دقیقاً بخواهید ماجرای زندگی ادیسون را بدانید داستان از این قرار است که «توماس آلوا ادیسون» روز یازدهم فوریه ۱۸۴۷ در شهر میلان در یکی از ایالت های امریکا به دنیا آمد، خانواده ادیسون فقیر بودند و ادیسون مجبور بود برای کمک به خانواده، هم درس بخواند و هم کار کند.
ولی کار کردن موجب نشد او از پیشرفت دور بماند. همان طور که گفتیم او به مدرسه نرفت و مادرش در خانه به او آموزش می داد. از آنجا که توماس پسر کنجکاوی بود و همیشه علاقه داشت بفهمد چیزهای اطرافش چطور عمل می کنند و چطور می شودکاری کرد که بهتر کار کنند، نظریاتش را در آزمایشگاه کوچک خانه اش آزمایش می کرد و همین کنجکاوی موجب شد ادیسون در طول زندگی خود موفق به اختراع چیزهای زیادی شود که اولین آنها دستگاه شمارش برگه های رأی بود. بعد از آن ادیسون اولین ماشین تحریر، دستگاه ضبط صدا و دوربین متحرک فیلمبرداری و بسیاری چیزهای دیگر را ساخت.
ولی معروف ترین اختراع او چراغ حبابی بود.
اختراع کردن، بهترین چیزی بود که ادیسون به آن علاقه داشت. او همیشه سخت کار می کرد و با هیچ شکستی مأیوس نمی شد. ادیسون می گفت اختراع یک درصد الهام گرفتن و ۹۹ درصد پشتکار است.
توماس آلوا ادیسون سرانجام پس از عمری تلاش و کوشش در سن ۸۴ سالگی درگذشت. از آغاز ادیسون سعی می کرد تمام پیشرفت هایش را یادداشت کند که نتیجه این تلاش تعداد بیش از ۳ هزار و ۵۰۰ دفترچه یادداشت بوده که امروزه در لابراتوار «وست اورنج» در بنای تاریخ ملی ادیسون نگهداری می شود.
تمام اسناد نشان دهنده طرز فکر او هستند حتی تعداد زیادی از اندیشه هایش در مورد ماوراءالطبیعه در آن یافت می شود. او در نوشته هایش آورده است: «من هیچ وقت کلمه شکست را بر زبان نمی آورم.»


[زهره نصرتی فر ]