̎راجر̎ (دانیلز)، طراح بازی‌های کامپیوتری با سگ خالدارش، ̎پونگو̎ زندگی می‌کند. یک روز ̎راجر̎، ̎پونگو̎ را برای گردش به پارک می‌برد. در آنجا ̎پونگو̎ توجهش به یک سگ ماده به نام ̎پردی̎ جلب می‌شود. آن دو سگ به هم علاقه‌مند می‌شوند. صاحب ̎پردی̎، ̎آنیتا̎ (ریچاردسن)، طراح مد لباس است که به ̎راجر̎ بی‌توجه نیست. محبت میان دو سگ و دو انسان برقرار می‌شود. ̎آنیتا̎ برای ̎کروئلا دو ویل̎ (کلوز)، کارشناس خبره مد که علاقه شدیدش به پوست و خز حیوانات نامش را در صدر فهرست انجمن حمایت از حیوانات قرار داده، کار می‌کند. با الهام گرفتن از سگ‌هایش، ̎آنیتا̎ بر روی پالتوئی با طرح پوست خالدار کار می‌کند و ̎کروئلا̎ وقتی خبردار می‌شود فکر می‌کند چرا روی طراحی پوست خالدار واقعی کار نکنند. اما پیدا کردن سگ‌های خالدار هم آسان نیست. ̎کروئلا̎ دو مرد کودن به نام‌های ̎جاسپر̎ (لاری) و ̎هاریس̎ (ویلیامز) را مأمور می‌کند تا هر چه زودتر چند سگ خالدار پیدا کنند. اما وقتی موفق نمی‌شوند، ̎کروئلا̎ به یاد می‌آورد که اتفاقاً ̎پردی̎، سگ مادهٔ ̎آنیتا̎ به تازگی پانزده توله زائیده است...
● بازسازی نقاشی متحرک مشهور والت دیزنی (۱۹۶۱) که چندی پیش از این فیلم پخش مجدد هم شد. دربارهٔ زوجیک ه دو سگ خالدار نر و ماده مقدمهٔ پیوندشان می‌شوند و بعد در برابر نیات شیطانی زن خبیث ̎آلامد̎ که می‌خواهد از پوست توله‌سگ‌های خالدار، لباس خیره‌کننده‌ای درست کند، مقاومت می‌کنند. چندان تعجب‌آور نیست اگر که بعضی نقاشی متحرک‌ها در قالب فیلم زنده نچسب به‌نظر برسند، به‌ویژه اگر تخیل چندانی هم در کار نباشد (که نیست). قسمت‌های مربوط به آدمیان ساده‌لوحانه‌اند و کلوز اگر چه به خاطر قبول چنین نقشی ـ که مستلزم برانگیختن بیزاری انجمن‌های حمایت از حیوانات و پرت شدن‌های مکرر به درون گل و لجن و کثافات مختلف است ـ شایان تحسین است، نه گلی به سر فیلم می‌زند و نه به ̎رپراتور̎ نقش‌هایش چیز مهمی می‌افزاید. می‌ماند بخش‌های طولانی متکی به حضور حیوانات ـ یعنی ماجرای نجات یافتن توله‌سگ‌ها به کمک دیگر سگ‌ها و حیوانات مزرعه ـ که بامزه و دل‌پذیرند و نشان می‌دهند زحمت زیادی بابت تعلیم و هدایت آنها کشیده شده است. شاید آکادمی باید یک جایزه هم برای این‌گونه بازیگران منظور کند! دنباله: ۱۰۲ سگ خالدار (کوین لیما، ۲۰۰۰)