نیویورک، سال ۱۹۲۵. جیببری بهنام ̎کریس دوبوآ̎ (وان دام) به سبک ̎فاگین̎ ̎آلیور تویست̎، یتیمخانهای پر از بچههای دزد را اداره میکند. او که خود نزد یک استاد کیک باکسینگ بهنام (آلئونگ) بزرگ شده، در یک مسابقه افسانهای شبیه به نبرد گلادیاتورها، که در شهری دورافتاده در تبت میان قهرمانان جهان با سبکهای مختلف مبارزه برگزار میشود، شرکت میکند. در این سفر، ̎دابز̎ (مور)، ناخدای دزد دریائی، قهرمان بوکس سنگینوزن و رقیب او، ̎ماکسی̎ (رمار) و یک زن گزارشگر بهنام ̎کاری̎ (گان) با ̎کریس̎ همراه هستند...
● واقعاً کسی انتظار فیلم ̎خوب̎ ساختن را از واندام (بیاستعدادترین، میان بازیگران فیلمهای بزنبزنی در سالهای اخیر) ندارد. اما اینکه نخستین فیلم او در مقام کارگردان، حتی در صحنههائی که به ورزشهای رزمی میپردازد، کسالتبار است جای تعجب دارد. مور هم که انگار پس از بازنشسته شدن از بازی در نقش ̎جیمز باند̎ (منظرهای از یک قتل جان گلن، ۱۹۸۵) ̎منتفی̎ شده است. او اینجا، فقط یک شوخی با نمک با ̎جیمز باند̎ میکند که در معرفی خودش میگوید: ̎دابز، لرد دابز̎. تنها امتیاز فیلم وان دام در این است که میخواهد در حد خودش (یک فیلم بزنبزنی) باقی بماند و مثل تنها فیلم استیون سیگال در مقام کارگردان (در جای مرگبار، ۱۹۹۴) درس اخلاق نمیدهد. جستوجو به قدری ناموفق است که واندام برای ساختن فیلم بعدی خود (کومیته، ۲۰۰۷) باید سالها صبر کند.