̎فیلیپ̎ (دانوفریو) هر یکشنبه در یک کازینوی معین در لاسوگاس برنده میشود. گرچه خودش به خوششانسیاش در قمار اهمیتی نمیدهد اما توجه تعدادی آدم نادرست را به خودش جلب کرده است. از جمله، ̎لوئیز̎ (دمورنی)، خوانندهٔ کلوبهای شبانه و محبوبش، ̎جک̎ (تورنتن)، آدمکش حرفهای که دچار ناتوانی است. ایندو به اتفاق توطئه میکنند تا ̎فیلیپ̎ دلباختهٔ ̎لوئیز̎ شود، پولهائی را که برنده میشود در اختیار ̎لوئیز̎ بگذارد و او آنها را به ̎کینگمن̎ (لیندو)، کازینودار خبیث که ̎جک̎ برای او کار میکند، بدهد. در این بین گنگستر خردهپائی به نام ̎جوئی̎ (ویلی) و دو همدستش (ادسن و گرا) نیز به دنبال پول ̎فیلیپ̎ هستند. اما وقتی ̎جوئی̎ خشن و عجیب احساس میکند علاقهٔ غریبی به طعمهاش، ̎فیلیپ̎ پیدا کرده، ماجرا پیچیده میشود. تا اینکه ̎وولف̎ (مادسن)، برادر تبهکار ̎فیلیپ̎ و دلباختهٔ سابق ̎لوئیز̎ وارد شهر میشود...
● فیلمی نئونوآر دربارهٔ وسوسهٔ آمریکائی برای ̎شانس، ثروت، خشونت و عشق واقعی̎، که بهدغم قصهٔ خوب (روی صحنه، نمایش مبنا حتماً دیدنی بوده است) و شخصیتهای قابل توجه (بازیگران نیز اغلب مناسب نقشها هستند) سرد و خالی است. با این همه، ظاهراً تهیهکنندگان، فیلم را قلع و قمع کردهاند، بهقدری که کاکس حتی نمیخواسته نامش در عنوانبندی بیاید. او میخواسته بر روی یک برنده که در واقع بازنده است، متمرکز بشود و این اجازه را پیدا نکرده است. اما آیا پس از درخششی که در سالهای میانی دههٔ ۱۹۸۰ (با فیلمهائی مثل سید و نانسی، ۱۹۸۶) از کاکس ملاحظه شد، او اثر موفقی عرضه کرده است؟