̎برندا̎ (میدلر)، ̎الیز̎ (هاون) و ̎آنی̎ (کیتن) دوستان دوران دانش‌جوئی هستند که پس از بیست و هفت سال، هنگام تدفین دوست مشترک‌شان که خودکشی کرده، یک‌دیگر را ملاقات می‌کنند. ظاهراً شوهر دوست‌شان پس از ترک او و ازدواج با زنی جوان‌تر، باعث افسردگی او شده و ... هر سه‌تای آنان نیز خود را در موقعیتی مشابه می‌یابند: ̎الیز̎ بازیگری است که با نزدیک شدن به چهل سالگی، خود را بی‌کار یافته و همسر تهیه کننده‌اش، ̎بیل̎ (گاربر) می‌خواهد طلاق بگیرد (و نیمی از ثروت او را صاحب شود). ̎برندا̎ به شوهرش، ̎مورتن̎ (هدایا) کمک کرده تا یک فروشگاه زنجیره‌ای پر سود وسائل الکترونیکی باز کند ولی حالا که آگهی‌های تبلیغاتی‌اش او را به یک آدم نیمه معروف تبدیل کرده، خیال دارد با یک زن جوان‌تر ازدواج کند. ̎آنی̎ به شوهرش، ̎آرون̎ (کالنیز) اجازه داده تا در تمامی طول زندگی زناشوئی‌شان، با او مثل یک آدم توسری‌خور رفتار کند و حال که می‌خواهد او را ترک کند، خود را در اوج استیصال می‌یابد. پس از مقایسه‌ٔ موقعیت و شرایط‌شان، ̎برندا̎، ̎الیز̎ و ̎آنی̎ نقشهٔ پیچیده یک حق‌السکوت‌بگیری را می‌ریزند که هم به آنان اجازه می‌دهد کنترل کسب و کار شوهرانشان را در دست بگیرند و هم سرانجام با پولی که کمک کرده‌اند تا شوهرانشان به جیب بزنند، کاری مثبت انجام دهند...
● نمونه‌ای از این که چگونه می‌توان استعداد و توانائی سه بازیگر موفق کمدی را هدر داد و هم‌چنین چگونه می‌توان به بهانه‌ٔ دفاع از حقوق زنان، آنان را بی‌حرمت کرد. سه شخصیت زن فیلم آن‌قدر بی‌منطق، کم‌هوش و فاقد حس درک و هم‌دردی‌اند که خودبه‌خود به تماشاگر حق را به شوهران فراری آنان می‌دهد! حتی اگر منشأ این نوع نگاه در رمان گلداسمیت باشد، باز هم فیلم به دلیل عدم موفقیت در ایجاد موقعیت‌های کمیک و سطحی‌نگری‌اش قابل انتقاد است.