̎هوارد لانگستن̎ (شوارتسنگر) مردی جدی است که به‌کارش بیشتر از همسر، ̎لیزا̎ (ویلسن) و پسرش، ̎جیمی̎ (لوید) اهمیت می‌دهد. ̎جیمی̎ از پدرش انتظار دارد بیشتر به او توجه کند و تنها چیزی که به‌عنوان هدیهٔ کریسمس از او می‌خواهد، یک آدم‌آهنی با همه لوازمش است. ̎هوارد̎ قول می‌دهد که حتماً آدم‌آهنی را برای ̎جیمی̎ بخرد و شب عید، زیر درخت کریسم بگذارد. ۲۴ دسامبر فرا می‌رسد و ̎هوارد̎ یادش می‌آید که هنوز آن اسباب‌بازی را نخریده؛ با خودش فکر می‌کند ساده‌ترین کار آن است که به یک فروشگاه اسباب‌بازی برود و آن را بخرد اما به‌نظر می‌آید که آدم‌آهنی امسال مشتری بسیاری داشته و هزاران پدر و مادر به دنبال خریدن آن هستند. ̎هوارد̎ با دردسر زیادی از این فروشگاه به آن فروشگاه به دنبال آدم‌آهنی می‌گردد. در این میان با ̎مایرون لارابی̎ (سیندباد)، کارمند ادارهٔ پست که او هم ناامیدانه به‌دنبال خریدن یک آدم‌آهنی متحرک است، روبه‌رو می‌شود و در جلوی خانه‌اش، سرانجام ̎تد مالتین̎ (هارتمن) مرد ناخوشایندی را می‌بیند که عاشق کریسمس است و گوشه‌چشمی هم به ̎لیزا̎ دارد...
● پس از سه تجربهٔ ایوان رایتمن: دوقلوها (۱۹۸۸)، پلیس کودکستان (۱۹۹۰) و جونیر (۱۹۹۴)، این کمدی خانوادگی و فیلم مثلاً مناسب تعطیلات، چهارمین (و آخرین) کوشش ناموفق برای استفاده از شوارتسنگر در نقشی کمدی است. البته فکر این که یک قهرمان غول‌پیکر اکشن‌کار به‌دنبال حل مشکلات روزمره زندگی باشد، می‌تواند خنده‌دار باشد، به شرطی که (این فقط شرط اول است!) به‌دنبال کار با شوارتسنگر نباشیم. اینجا لوید برای دومین بار است که جلوی دوربین می‌رود. او چندی بعد با ایفای نقش ̎آنا کین اسکای‌واکر̎ (در جنگ‌های ستاره‌ای: اپیزودیک ـ تهدید شبح جرج لوکاس، ۱۹۹۹) به شهرت بین‌المللی رسید. در سال ۲۰۰۱ دادگاهی رأی داد که فاکس قرن بیستم ایدهٔ فیلم‌نامهٔ آهنگ... را از فیلم‌نامه‌ای نوشتهٔ یک معلم زیست‌شناسی در دبیرستانی در دیترویت ̎برداشت̎ کرده است و ملزم به پرداخت نوزده میلیون دلار خسارت است (این رقم بعداً به ۵/۱ میلیون دلار تقلیل پیدا می‌کند). البته فاکس تقاضای استیناف کرد و سرانجام تشخیص داده شد که مسئله، مسئلهٔ ̎توارد̎ بوده است!