ـ "لوییز" (مک دانلد)، ملکه سیلوانیا، تنها و در جستجوی مرد مناسبی است که همدم او باشد. او "کنت آلفرد رنارد" (شوالیه)، فرستاده خود را از فرانسه احضار می‌کند. "آلفرد" که محبوبیت زیادی میان زنان داشته و دارد، ملکه را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد و به زودی با او ازدواج می‌کند. "آلفرد" اجازه دخالت در اداره امور کشور را ندارد؛ هر چند خود را از هر حیث شایسته می‌بیند. آرام آرام نیز از نقش تشریفاتی‌اش خسته می‌شود و تقاضای متارکه می‌کند. اما "لوییز" می‌پذیرد که مقام پادشاهی را به او بسپرد.
ـ نخستین فیلم ناطق لوییچ و شاید نخستین اثر واقعاً موزیکالی که بر پرده آمد. طرح داستان تا حدی سست است اما پرداخت روان و ماهرانه لوییچ آن را جبران می‌کند. صحنه‌پردازی‌های باشکوه، به‌خصوص در صحنه ازدواج، و موسیقی خوش‌آهنگ از دیگر امتیازهای اثر هستند. شوالیه در دومین فیلم ناطقش شخصیتی نزدیک به نقش‌هایش در موزیک‌های پاریس را به نمایش می‌گذارد. مک‌دانلد نیز که اصلاً در صحنه‌های برودوی کشف شده، فراتر از حد انتظار می‌درخشد. بازیگران نقش‌های فرعی نیز بازی‌های خوبی ارائه می‌دهند. طراحی صحنه هانس دریر نیز بی‌نقص است. این کمدی دلپذیر نخستین فیلم از چهار اثری بود که لوییچ، شوالیه و مک‌دانلد با همکاری یکدیگر ساختند.