راحتى و ايمنى از اولين ملاحظاتى است که بايد در مورد يک مصدوم رعايت شود و هميشه بايد متوجه باشيد که بر اثر بى‌دقتى در حمل، حال او بدتر نشود. مهمترين قاعده‌اى که بايد به‌خاطر داشته باشيد اين است که نبايد مصدومى را که شديداً جراحت برداشته يا شخصى که به‌طور وخيمى حال آن بد شده است حرکت بدهيد، مگر آنکه خطرى فورى جانى وى را تهديد کند، جابه‌جائى مصدوم را به اورژانس واگذار کنيد. بهتر آن است که مزاحم مصدوم نشويد و او را به حال خود بگذاريد، دنبال کمک بفرستيد و کمک‌هاى اوليه را در همان محل در مورد او اجراء کنيد.
اگر خطرهائى مثل آتش، فرو ريختن آوار يا گاز سمى جان مصدوم را تهديد مى‌کند، بدون آنکه خودتان را به خطر بى‌اندازيد مصدوم را هرچه سريع‌تر از محل دور کنيد. در غير اين‌صورت، به‌ويژه زمانى که مصدوم بيهوش است قبل از حرکت دادن يک معاينهٔ کامل از او به‌عمل بياوريد.
روش‌هاى متعددى براى حمل مصدوم با استفاده از يک يا چند نفر وجود دارد، مثلاً درست کردن جايگاه با دست، حمل با صندلي، بلند کردن با پتو، و حمل به‌وسيله برانکارد. انتخاب روش بستگى به اين موارد دارد: ماهيت و شدت جراحت؛ تعداد کمک‌کننده‌ها و امکاناتى که در دسترس هست؛ ساختمان بدنى مصدوم؛ فاصله تا مقصد؛ و شرايط راه عبور.
در صورتى‌که چند نفر کمک وجود دارد، هيچ‌وقت سعى نکنيد مصدومى را که شديداً آسيب ديده به تنهائى حرکت بدهيد. هميشه ترتيب کار را طورى بدهيد که از همه حتى از خود مصدوم هم در صورتى‌که به هوش است استفاده کنيد، هر نفر، از جمله مصدوم هوشيار بايد بداند که هدف چيست و قبل از شروع، چه بايد بکند و شما بايد قبل از شروع هر مرحله دستورات لازم را صادر کنيد.
اگر لازم است که مصدوم به بيمارستان برده شود، بايد ترتيب اين کار را به‌وسيلهٔ آمبولانس بدهيد، اما در مواردى که جراحت جزئى است يا فقط دست آسيب ديده است مى‌توانيد او را با اتومبيل هم به بيمارستان برسانيد. به‌هرحال صرفنظر از اينکه چه روشى براى حمل مجروح اتخاذ شود هدف هميشه يکى است: رساندن مصدوم به مقصد بدون آنکه ناراحت شود يا حال وى بدتر شود. حتى‌المقدور اگر امکان دارد، در وضعيتى که مصدوم را در آن حالت پيدا مى‌کنيد يا وضعيتى که در آن قرار گرفته تغييرى ندهيد و تا رسيدن امداد پزشکى کاملاً مراقب حال عمومى مصدوم باشيد.