شما بايد براى هر وضعيتى که با آن روبه‌رو مى‌شويد درمان مناسب با آن وضعيت را با ملايمت و به‌سرعت به‌کار بنديد. مهمترين کار آن است که به مصدوم آرامش دهيد و او را تشويق کنيد. از دستپاچه کردن مصدوم بپرهيزيد و سعى کنيد کار شما مفيد باشد و نسبت به خواسته‌هاى مصدوم توجه کنيد و او را با سؤالات خود آزار ندهيد. اين کار علاوه بر آنکه براى مصدوم ناراحت‌کننده است، نشانهٔ عصبى بودن شما نيز هست. پس از آنکه درمان لازم را به‌کار بستيد مصدوم را در وضعيت مناسب قرار دهيد و با چشمان باز مراقب او باشيد تا کمک برسد.
به‌خاطر بى‌آوريد که هدف شما نجات زندگى مصدوم، جلوگيرى از بدتر شدن وضع مصدوم و بالابردن احتمال بهبودى او است.
۱. براى نجات زندگى مصدوم:
با قرار دادن مصدوم در وضعيت صحيح راه تنفس او را باز نگهداريد.
- اگر مصدوم نفس نمى‌کشيد يا قلب او ضربان نداشت روش‌هاى نجات زندگى را شروع کنيد و به درمان خود ادامه دهيد تا آنکه کمک پزشکى سر برسد.
- خونريزى را کنترل نمائيد.
۲. جلوگيرى از بدتر شدن وضع مصدوم:
- زخم‌ها را پانسمان کنيد.
- اعضائى را که دچار شکستگى شده‌اند يا جراحت‌هاى بزرگ برداشته‌اند تکان ندهيد.
- مصدوم را در راحت‌ترين وضعيت ممکن متناسب با نياز درمانى قرار دهيد.
۳. براى بالا بردن احتمال بهبودى :
- سعى کنيد به بيمار روحيه بدهيد (اضطراب را از او دور سازيد)، و اعتماد به‌نفس او را تقويت کنيد.
- سعى کنيد تا جائى‌که مى‌توانيد بيمار را از درد و ناراحتى برهانيد.
- مصدوم را با ملايمت انتقال دهيد.
- از مصدوم در برابر سرما و رطوبت حفاظت کنيد.