پس از آنکه کارآئی «جیمز باند» (کانری) در عملیاتی آزمایشی مأیوس کننده ارزیابی میشود، مافوقش «ام» (فاکس) او را برای بازیابی توان عملیاتیاش به مرخصی میفرستد. در همین زمان دو موشک کروز مجهز به کلاهک هستهای نیروی هوائی آمریکا، طی نقشه ماهرانهای که «ماکسیمیلیان لارگو» (براندائر) از عوامل سازمان «اسپکتر» آن را طراحی کرده و با کمک مأمور دیگر «اسپکتر»، زنی مرگآفرین به نام «فاتیما بلاش» (کاررا)، ربوده میشود. «بلوفلد» (فون سیدو)، رهبر «اسپکتر»،با تهدید بهنابودی جهان و تعیین مهلتی هفت روزه، اقدام به باجخواهی میکند. «ام» به ناچار «باند» را مأمور پیگیری جریان میکند. «باند»، پس از آشنائی با «لارگو» و محبوبهاش، «دامینو» (بیسینگر) و پس از ماجراهای متعدد، پایگاه زیرآبی «لارگو» را شناسائی میکند و با یاری «فلیکس لیتر»، مأمور آمریکائی، موفق به ویران کردن آن میشود...
* بازگشت موفقیتآمیز کانری پس از دوزاده سال در بازسازی به روز شده تندربال (ترنس یانگ، 1965) و تنها «باند» خارج از کلکسیون آلبرت ر. بروکولی. امتیاز اصلی فیلم «حضور» بارز و طنز خاص کانری و همچنین خبیثهای عالی آن (براندائر و کاررا) هستند. حضور بازیگرانی مثل فاکس («رام») و مکاون («کیو») در نقشهائی کوتاه به یادماندنی است. موسیقی لوگران در سطحی متفاوت و بدون سود جستن از تم مشهور مانتی نورمن و جان باری، شنیدنی است. ترانههای فیلم نیز کار مریلین برگمن هستند.