دابغ دابغ. [ ب ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از دباغت . پیراینده : و لاشی ٔ دابغ للمعدهٔ مثله (مثل بلیلج ). (ابن البیطار). رب الحصرم دابغللمعدهٔ. (ابن البیطار).